Hong Kong en Kota Kinabalu in vogelvlucht & Brunei
Door: Marjolein & Martijn
Blijf op de hoogte en volg Martijn
08 Maart 2009 | Brunei, Bandar Seri Begawan
Selamat Jalan!
Vandaag een bericht vanuit Brunei maar eerst nog de vliegreis vanuit India naar Hong Kong. We waren die dag al lekker lang onderweg (bussen, markt en taxi, vliegen) alvorens we arriveerden in Mumbai. Wat het is weten we niet, maar op ieder vliegveld waar we totnutoe zijn geweest zijn ze aan het verbouwen. Zo ook in Mumbai. Met de ervaring van de binnenlandse vluchten werden we bij de ingang al snel toegelaten tot de wachtruimte. Daarna moet de bagage door een scanner en wordt deze geseald. Tijdig denken aan de zakmessen en de lotions die de ene keer wel mogen en de andere keer niet. Maar ook het sealen verliep soepel. Door de werkzaamheden konden we nergens zitten. Ai, dat was dus wachten tot 23 uur, daarna zou de balie open gaan. We stonden (zaten op de grond) als tweede voor de balie die uiteindelijk om 01.00 uur openging. Eerst was er paniek dat onze tickets alleen voor crewmembers zijn. Nee, dit zijn wereldtickets (zucht, overal is er wat paniek als ze ons ticket zien). We kwamen ditmaal helemaal niet voor op de lijst. Bleek dat onze ticketdatum en de vluchtnummer niet overeen kwamen. We mochten pas een dag later vliegen..! Echt niet! We hebben aardig wat gesproken maar moesten toch echt wachten. Die tijd hebben we gevuld met de smerigste, koudste en duurste pizzapunten ooit. Wat een armoe. Na dus nog eens twee uur in spanning te hebben gezeten mochten we alsnog mee. Hoe het kan weten we niet, maar we kregen zelfs nog stoelen met extra beenruimte. Doodop hebben we weinig van de vlucht meegekregen, we gingen pas tegen vijf uur de lucht in. Op vertragingen hebben we ook een abonnement, haha.
En toen waren we dus in Hong Kong. Wat een leuke en geweldige stad is dat. Een enorm verschil met India, rust, alles perfect georganiseerd, wat je maar wenst is verkrijgbaar. Zo hebben we genoten van koffie en sausageroll (een quasi saucijzenbroodje) bij de Starbucks en heeft Marjolein een jurkje en trui gekocht. Heerlijk om dat weer even mee te maken. We hebben de tijd genomen om te slapen, de stad rond te sjouwen op zoek naar een (zoom)lens, te genieten van het eten (zoals altijd) en het vele water wat er is. Zo hebben we de boot genomen naar central, op Hong Kong Island. Daar hebben we ook de peaktram genomen, een ouderwetse tram die een ontzettend stijle berg opklauterd voortgetrokken door een kabel. Natuurlijk hebben we op het uitkijkplatform gekeken maar helaas sloeg het weer net om. Het gekke is dat wanneer je op het platform staat je weinig merkt van de wind maar zodra je je hoofd over de reling steekt is er een flinke wind. De omgeving was erg mooi, de enorme wolkenkrabbers waar de mensen in woonden. De laatste avond zijn we met Leo, een oud-collega van Martijn uit eten gegaan en naar de kroeg geweest. Hij tracht een baan te vinden om daar te kunnen wonen maar ook hij merkt de gevolgen van de kredietcrisis. Het was erg gezellig en leuk om te horen wat de verschillen zijn tussen NL en HK.
Een verhaal apart was ons hostel in Hong Kong. Via hostelworld hadden we een hostel gevonden waar al werd aangegeven dat je bij aankomst belaagd zou worden door mensen die een hotel runnen. Dat viel best mee, er was er maar één en die bleek achteraf van ons hostel te zijn J In de wirwar van winkels, restaurantjes en kappers (eigenlijk weer een little India) op de begane grond uiteindelijk ‘onze’ lift gevonden. Bij nummer 6 stonden gelukkig veel mensen met bagage te wachten op de supertrage lift. Het fijne is wel dat je op de begrane grond de lift van binnen kunt volgen, dan weet je tenminste door wie je zolang staat te wachten. De receptie was op de 15e en bovenste verdieping. Met zwoksels gearriveerd, we kregen een hok waar twee hoge bedden haaks opelkaar stonden. Dat was schrikken, die hadden we helemaal niet gereserveerd. Op naar de 7e verdieping, daar hadden we een ander kippenhok met twee hoge bedden naast elkaar. En wel 35 cm loopruimte naast een zijde en het voeteneinde. Ditmaal gelukkig wel daglicht en een zeer pittoresk uitzicht (zie foto’s). We hadden voor deze gekozen omdat er een keuken bij zat. Dat betekent hier dat er een waterkoker en een rijstkoker staat. Verder ruik je de hele dag de restaurantjes van beneden, wakker worden met vettige luchten is niet onze sterkste kant ;-) Mocht iemand interesse hebben, onze chung king mansion herbergt zo’n 700 bedden bij naar schatting zo’n 200 hotelletjes. Onze reisbijbel, de lonely planet, had er zelfs een pagina over beschreven dat je absoluut een bezoek moet brengen aan zo’n gebouw. Dat lazen we net te laat anders hadden we er niet geslapen. Eenmaal buiten ben je dan nog niet veilig, iedereen fluistert je ‘tailor made suit, copy watch, copy handbag’ toe. We willen niksnakkesnada!!
Na een korte vlucht van drie uur arriveerden we in Kota Kinabalu, Maleisisch Borneo (zie kaartje op de site). Overigens nog met een opmerkelijke mededeling dat de aankomende drie vluchten van ons geannuleerd zijn. Dat heeft Tom van Killroytravels prima voor ons opgelost.
Wat een tropenwarmte, few. Als vanouds zeer vriendelijke mensen maar weinig georgniseerd. Na een klein uurtje met de bagage te hebben gelopen op zoek naar een bus alsnog een taxi genomen naar ons hostel. Het verbaasde ons wat we zagen, een moderne omgeving met niet de verwachte chaos. Ons hostel staat middenin de beroemde nachtmarkt, erg leuk. We hebben heerlijke nasi en saté gegeten zoals dat alleen hier klaargemaakt kan worden.
Omdat we weer een pakket uit NL verwachtten besloten we door te reizen naar Brunei. Ditmaal per boot, en jee, wat een airco kou en een karaoke dvd. Brrrrr!!! Met een zeer hoge snelheid sjeesde de boot naar Labuan waar we overgestapt zijn op de boot naar het sultanaat Brunei. Het had wat voeten in de aarde om het pakket te ontvangen maar ook nu helpt vriendelijk lachen weer prima. Maar zonder de hulp van het salesmeisje Eileen van FedEx (die ons overal naar toe heeft gereden voor nop) lag het pakket nu nog bij de douane. De reisboeken hebben we anders hard nodig heren van de douane! Na afloop nog met Eileen en haar baas aan een indiaas-ontbijt.
Vandaag zijn we naar het national park van Brunei geweest Ulu Temburong. Een stuk van Borneo waar nog niet gekapt is, primary forest. Met kleine speedboten en een longboat (een smalle kano variant) kwamen we aan in de jungle. Eerst een stuk lopen tussen de prachige bomen met enorme mieren en een lantarn-bug. Wat eenvreemd beest is dat, lijkt op een blad met een geel steeltje. Het hoogtepunt is een 85 meter hoge canopywalk. Dit is een ijzeren stellage waartussen ijzeren planken hangen op de hoogte van de boomtoppen. De treden zijn het meer dan waard, het uitzicht was prachtig alleen zagen we regen naderen. Nu bezochten we een regenwoud dus daar hoort ook regen bij. Dat hebben we geweten, de afdaling al glibberend naar beneden was weer een extra dimensie. Mol hebben we moeten uitknijpen… Hierna weer de longboat in en even geschuild onder een afdak, we hadden de zwemkleding al aan omdat we nog naar een waterval zouden gaan. Drijfnat liepen we door een zijwatertje naar de waterval. Bijna aangekomen glibberde Marjolein (natuurlijk weer) onderuit. Gelukkig camera en lens droog en heel, slechts een beurze knie met schaafwond. De waterval had ook last van de regen, het kristalheldere water was bruinig maar het was toch erg leuk. Na terugkomst stond onze ‘delicious’ lunch klaar aan de waterkant. We moesten dooreten om de laatste boot terug naar de stad te halen. Jammer, het was alweer voorbij.
Morgen gaan we terug naar Kota Kinabalu, Saba. We vinden het erg moeilijk om onze route te bepalen. Het is allemaal mooi hier maar om ons helemaal het schompes te reizen van noord naar zuid is niet zo heel relaxed. Achteraf hadden we twee maanden Borneo moeten plannen. We weten dus niet wat we exact gaan doen maar het zal ongetwijfeld met veel bos en beessies zijn. Nu weer lekker eten.
Liefs,
Martijn, Marjolein & Mol
PS. Alvast hiephiephoera voor Rogier, dikke verjaardagskussen!!!
Vandaag een bericht vanuit Brunei maar eerst nog de vliegreis vanuit India naar Hong Kong. We waren die dag al lekker lang onderweg (bussen, markt en taxi, vliegen) alvorens we arriveerden in Mumbai. Wat het is weten we niet, maar op ieder vliegveld waar we totnutoe zijn geweest zijn ze aan het verbouwen. Zo ook in Mumbai. Met de ervaring van de binnenlandse vluchten werden we bij de ingang al snel toegelaten tot de wachtruimte. Daarna moet de bagage door een scanner en wordt deze geseald. Tijdig denken aan de zakmessen en de lotions die de ene keer wel mogen en de andere keer niet. Maar ook het sealen verliep soepel. Door de werkzaamheden konden we nergens zitten. Ai, dat was dus wachten tot 23 uur, daarna zou de balie open gaan. We stonden (zaten op de grond) als tweede voor de balie die uiteindelijk om 01.00 uur openging. Eerst was er paniek dat onze tickets alleen voor crewmembers zijn. Nee, dit zijn wereldtickets (zucht, overal is er wat paniek als ze ons ticket zien). We kwamen ditmaal helemaal niet voor op de lijst. Bleek dat onze ticketdatum en de vluchtnummer niet overeen kwamen. We mochten pas een dag later vliegen..! Echt niet! We hebben aardig wat gesproken maar moesten toch echt wachten. Die tijd hebben we gevuld met de smerigste, koudste en duurste pizzapunten ooit. Wat een armoe. Na dus nog eens twee uur in spanning te hebben gezeten mochten we alsnog mee. Hoe het kan weten we niet, maar we kregen zelfs nog stoelen met extra beenruimte. Doodop hebben we weinig van de vlucht meegekregen, we gingen pas tegen vijf uur de lucht in. Op vertragingen hebben we ook een abonnement, haha.
En toen waren we dus in Hong Kong. Wat een leuke en geweldige stad is dat. Een enorm verschil met India, rust, alles perfect georganiseerd, wat je maar wenst is verkrijgbaar. Zo hebben we genoten van koffie en sausageroll (een quasi saucijzenbroodje) bij de Starbucks en heeft Marjolein een jurkje en trui gekocht. Heerlijk om dat weer even mee te maken. We hebben de tijd genomen om te slapen, de stad rond te sjouwen op zoek naar een (zoom)lens, te genieten van het eten (zoals altijd) en het vele water wat er is. Zo hebben we de boot genomen naar central, op Hong Kong Island. Daar hebben we ook de peaktram genomen, een ouderwetse tram die een ontzettend stijle berg opklauterd voortgetrokken door een kabel. Natuurlijk hebben we op het uitkijkplatform gekeken maar helaas sloeg het weer net om. Het gekke is dat wanneer je op het platform staat je weinig merkt van de wind maar zodra je je hoofd over de reling steekt is er een flinke wind. De omgeving was erg mooi, de enorme wolkenkrabbers waar de mensen in woonden. De laatste avond zijn we met Leo, een oud-collega van Martijn uit eten gegaan en naar de kroeg geweest. Hij tracht een baan te vinden om daar te kunnen wonen maar ook hij merkt de gevolgen van de kredietcrisis. Het was erg gezellig en leuk om te horen wat de verschillen zijn tussen NL en HK.
Een verhaal apart was ons hostel in Hong Kong. Via hostelworld hadden we een hostel gevonden waar al werd aangegeven dat je bij aankomst belaagd zou worden door mensen die een hotel runnen. Dat viel best mee, er was er maar één en die bleek achteraf van ons hostel te zijn J In de wirwar van winkels, restaurantjes en kappers (eigenlijk weer een little India) op de begane grond uiteindelijk ‘onze’ lift gevonden. Bij nummer 6 stonden gelukkig veel mensen met bagage te wachten op de supertrage lift. Het fijne is wel dat je op de begrane grond de lift van binnen kunt volgen, dan weet je tenminste door wie je zolang staat te wachten. De receptie was op de 15e en bovenste verdieping. Met zwoksels gearriveerd, we kregen een hok waar twee hoge bedden haaks opelkaar stonden. Dat was schrikken, die hadden we helemaal niet gereserveerd. Op naar de 7e verdieping, daar hadden we een ander kippenhok met twee hoge bedden naast elkaar. En wel 35 cm loopruimte naast een zijde en het voeteneinde. Ditmaal gelukkig wel daglicht en een zeer pittoresk uitzicht (zie foto’s). We hadden voor deze gekozen omdat er een keuken bij zat. Dat betekent hier dat er een waterkoker en een rijstkoker staat. Verder ruik je de hele dag de restaurantjes van beneden, wakker worden met vettige luchten is niet onze sterkste kant ;-) Mocht iemand interesse hebben, onze chung king mansion herbergt zo’n 700 bedden bij naar schatting zo’n 200 hotelletjes. Onze reisbijbel, de lonely planet, had er zelfs een pagina over beschreven dat je absoluut een bezoek moet brengen aan zo’n gebouw. Dat lazen we net te laat anders hadden we er niet geslapen. Eenmaal buiten ben je dan nog niet veilig, iedereen fluistert je ‘tailor made suit, copy watch, copy handbag’ toe. We willen niksnakkesnada!!
Na een korte vlucht van drie uur arriveerden we in Kota Kinabalu, Maleisisch Borneo (zie kaartje op de site). Overigens nog met een opmerkelijke mededeling dat de aankomende drie vluchten van ons geannuleerd zijn. Dat heeft Tom van Killroytravels prima voor ons opgelost.
Wat een tropenwarmte, few. Als vanouds zeer vriendelijke mensen maar weinig georgniseerd. Na een klein uurtje met de bagage te hebben gelopen op zoek naar een bus alsnog een taxi genomen naar ons hostel. Het verbaasde ons wat we zagen, een moderne omgeving met niet de verwachte chaos. Ons hostel staat middenin de beroemde nachtmarkt, erg leuk. We hebben heerlijke nasi en saté gegeten zoals dat alleen hier klaargemaakt kan worden.
Omdat we weer een pakket uit NL verwachtten besloten we door te reizen naar Brunei. Ditmaal per boot, en jee, wat een airco kou en een karaoke dvd. Brrrrr!!! Met een zeer hoge snelheid sjeesde de boot naar Labuan waar we overgestapt zijn op de boot naar het sultanaat Brunei. Het had wat voeten in de aarde om het pakket te ontvangen maar ook nu helpt vriendelijk lachen weer prima. Maar zonder de hulp van het salesmeisje Eileen van FedEx (die ons overal naar toe heeft gereden voor nop) lag het pakket nu nog bij de douane. De reisboeken hebben we anders hard nodig heren van de douane! Na afloop nog met Eileen en haar baas aan een indiaas-ontbijt.
Vandaag zijn we naar het national park van Brunei geweest Ulu Temburong. Een stuk van Borneo waar nog niet gekapt is, primary forest. Met kleine speedboten en een longboat (een smalle kano variant) kwamen we aan in de jungle. Eerst een stuk lopen tussen de prachige bomen met enorme mieren en een lantarn-bug. Wat eenvreemd beest is dat, lijkt op een blad met een geel steeltje. Het hoogtepunt is een 85 meter hoge canopywalk. Dit is een ijzeren stellage waartussen ijzeren planken hangen op de hoogte van de boomtoppen. De treden zijn het meer dan waard, het uitzicht was prachtig alleen zagen we regen naderen. Nu bezochten we een regenwoud dus daar hoort ook regen bij. Dat hebben we geweten, de afdaling al glibberend naar beneden was weer een extra dimensie. Mol hebben we moeten uitknijpen… Hierna weer de longboat in en even geschuild onder een afdak, we hadden de zwemkleding al aan omdat we nog naar een waterval zouden gaan. Drijfnat liepen we door een zijwatertje naar de waterval. Bijna aangekomen glibberde Marjolein (natuurlijk weer) onderuit. Gelukkig camera en lens droog en heel, slechts een beurze knie met schaafwond. De waterval had ook last van de regen, het kristalheldere water was bruinig maar het was toch erg leuk. Na terugkomst stond onze ‘delicious’ lunch klaar aan de waterkant. We moesten dooreten om de laatste boot terug naar de stad te halen. Jammer, het was alweer voorbij.
Morgen gaan we terug naar Kota Kinabalu, Saba. We vinden het erg moeilijk om onze route te bepalen. Het is allemaal mooi hier maar om ons helemaal het schompes te reizen van noord naar zuid is niet zo heel relaxed. Achteraf hadden we twee maanden Borneo moeten plannen. We weten dus niet wat we exact gaan doen maar het zal ongetwijfeld met veel bos en beessies zijn. Nu weer lekker eten.
Liefs,
Martijn, Marjolein & Mol
PS. Alvast hiephiephoera voor Rogier, dikke verjaardagskussen!!!
-
08 Maart 2009 - 12:40
Karin En Daniel:
Na een paar dagen dooi sneeuwt het hier weer volop, er zou zo'n 10-15 cm komen vandaag... Gek om te bedenken dat jullie in het tropische regenwoud zitten!
Tja, als je de wereld rond wilt in 7 maanden maar niet op z'n japans dan heb je zeker het gevoel dat je niet alles kunt zien en dat je op sommige plekken langer wilt blijven. Gewoon weer beginnen met sparen van geld en vakantiedagen en dromen om de volgende reis...
Veel liefs, Daniel en Karin -
08 Maart 2009 - 14:39
Mimi:
leuk he marjilein om weer evenb wat kleding te kopen en wat zal de sate gesmaakt hebben na die piza jullie maken wat mee he ik kijk uit naar het volgende bericht hou jullie goed he mimi -
08 Maart 2009 - 14:42
Dinky:
Hier komen de bollen uit de grond, en de vogeltjes gaan weer zingen!
De musjes en de muisjes, alles komt weer een beetje tot leven na de kou!
Het is dat jullie het maar even niet vergeten door alle spannende reisavonturen!!
Geniet lekker verder!!!
Liefs van Dinky -
08 Maart 2009 - 17:54
Pa En Ma:
Wat een belevenissen weer! Gelukkig dat mol uitgeknepen werd, en niet jullie!!
Zo'n stortdouche willen wij ook wel hoor. Neem hem maar mee voor het nieuwe huis!! Maar laar die regenbui maar daar. en zeg dat abonnement op vertraging en vliegveldproblemen maar op.
Wat ziet Hong kong er mooi uit, lijkt wel op New York. En dat "boomkroonpad"is toch aanmerkelijk anders dan dat in Drenthe!1
Veel reisplezier en liefs
-
08 Maart 2009 - 18:33
Margriet:
Het is maar goed dat jullie zulke - leuke - uitgebreide verslagen op het net zetten. Jullie zullen straks vast nog héel lang na kunnen genieten van alles wat jullie gezien hebben. Ik kan me namelijk voorstellen dat het allemaal zó snel gaat dat je soms niet meer weet wat je de week ervoor gedaan/gezien hebt. Genieten ! -
08 Maart 2009 - 20:54
Mamsli:
En dan te bedenken dat jullie pas op de helft zijn!
Het ziet er weer allemaal goed uit, hoewel jullie nieuwe huis in aanbouw een paleis lijkt bij die flat vergeleken.Maar..... jullie hebben geen airco.
Volgens mij waren jullie één dag te vroeg op het vliegveld, toch?
Heel veel plezier verder,
knufs. -
09 Maart 2009 - 07:28
Pierre Gemeente:
Tijdje niet gereageerd maar wel al jullie prachtige verhalen gevolgd. Wat een sky-line zeg daar in HK. En wat een contrast met de tocht naar de waterval. Leuk plaatje hoor zo met z'n twee. Blijf genieten en ben benieuwd naar het volgende verslag. Ciao, Pierre. -
09 Maart 2009 - 07:48
Patrick Tukker:
Het blijft leuk om jullie verhalen en foto's elke keer weer te bekijken. Wat maken jullie ongelofelijk veel mee. Gaaf man!
Geniet nog van de komende tijd en succes met het uitstippelen van de route door Borneo.
Groeten,
Patrick -
09 Maart 2009 - 10:37
Dicky:
Wat een indrukken doen jullie op.
Voor mij veel bekend terrein.
Selamat Makan,
Selamat Tidur dan
Selamat Jalan Jalan.
Groeten, Dicky. -
10 Maart 2009 - 11:56
Edgar:
Beste Marjolein en Martijn,
Even een kort berichtje vanaf het werk. ZO af en toe kijk ik eens waar jullie je bevinden en het moet gezegd, het ziet er allemaal even mooi uit. Alles gaat hier z'n gangetje dus geniet maar lekker van de reis. Laatst fietste ik langs jullie toekomstige pand en het ziet er al heel mooi uit.
Hartelijke groet,
Edgar -
11 Maart 2009 - 09:07
Vinnie:
Borneo is super, staat erg hoog op mijn lijstje.. vorig jaar werd het toch
bonaire want 2 weekies voor borneo vond ik te ver en te weinig. Dus dat komt een volgende keer!
Hebben jullie inmiddels oerang oetangs gespot, dat moet haast wel!
Noord heeft meer als zuid, Noord oost heeft _erg_ goede duik stekken!
Hong kong is weer super voor gadgets en de goedkoopste objectiefjes, heb je iets moois op de kop getikt?
Nog twee weekies en dan zitten we zelf in Afrika. We komen 21 maart in JBurg aan en gaan dan kruger -> mozambique -> kwazulu natal met onze eigen 4wd. 12 April, eerste paasdag vliegen we weer van Jburg naar Nederland
Have fun!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
