Over boten, bussen en treinen

Namaste,

Alweer aan het einde van onze maand India en alweer bijna op de helft van onze reis. 'Time flies when you're having fun' is echt van toepassing. Ongelooflijk.

De laatste twee weken van India hebben we in het zuiden doorgebracht. De provincies Kerala, Karnataka en Goa hebben we doorgereisd. Een kort verslag:

Eerst een paar stranddagen in Varkala, waar we in een bamboehut verbleven vlak aan het strand, was erg relaxt. Wel toeristisch maar dat kan soms ook zijn voordelen hebben. De stroming in het water was erg sterk, soms kon je nauwelijks blijven staan. De golven waren wel geweldig. Strandwachten hielden toezicht dat je niet te ver het water in ging. We hebben daar ook nog een cooking class gevolgd. Waarbij een kok een aantal door ons gekozen zuid-indiase gerechten voordeed. Ongelooflijk hoe simpel zo'n keuken eruit ziet. Een gasfles met twee pitten (enorme wokbranders), twee planken die als aanrecht dienden en wat oude messen en pannen. We hebben maar niet verteld wat voor keuken we bij SieMatic hebben uitgezocht voor ons nieuwe huis. Maar ach, je hebt zo'n fancy keuken helemaal niet nodig om heerlijk te kunnen koken. De kok sneed met een hoge snelheid alle groenten, erg veel knoflook, veel gember en alle andere ingredienten aan kleine stukjes. Martijn hielp hem af en toe terwijl Marjolein als een idioot meeschreef om thuis de gerechten ook te kunnen maken. Verbazingwekkend hoeveel grote ladingen zout er ook bij gingen. Hele eetlepels!
Alle gerechten waren heerlijk (en pittig) en een aantal hadden we al eerder gegeten, maar leuk om nu te weten wat er allemaal in gaat en hoe het gemaakt wordt, er komt erg veel werk bij kijken. We hebben het half in het donker (romantisch bij kaarslicht) opgegeten omdat hier iedere avond de stroom er een klein uur afgaat (in heel Kerala) om stroom te sparen. De grotere hotels en restaurants hebben aggregaten die dan aan gaan. Herrie waar je snel aan went. De winkeltjes hebben om die reden allemaal strategisch kaarsen staan. Misschien iets voor Appie H?

Na Varkala zijn we met de trein en de bus verder gegaan naar Alleppey om met een houseboat een tocht over de backwaters te maken. Volgens National Geographic 'one of your top ten list to do before you die'. Inmiddels is ook dit big business geworden en is het traditionele punten (met lange bamboestokken om de boot vooruit te duwen) vervangen door motoren. Er varen inmiddels meer dan 500 boten rond dus echt uniek is het niet meer. Na even zoeken konden we toch nog een boot vinden die gedeeltelijk wilde punten, er zijn er nog maar twee die punten. Wel zo rustiek. Op de houseboot met een rieten overkapping zijn één of meerdere kamers gemaakt waarin overnacht kan worden. Wij hebben een zo eenvoudig mogelijke boot gekozen en rond twaalven begon onze tocht over de backwaters. Je vaart dan langs dorpjes waarvan de bewoners zich voornamelijk over het water verplaatsen en waarbij het water een belangrijke rol inneemt in het dagelijkse leven. Ze leven van visvangst en rijstteelt. Kinderen die langs de kant staan roepen allemaal of ze een pen kunnen krijgen. Als we dat hadden geweten hadden we een pak pennen meegenomen. Ondanks dat het toeristisch was, was het best erg mooi. En zeker op de momenten dat de motor uitging en je alleen de vogels en de omgevingsgeluiden hoorde was het erg ontspannen. Lekker op de voorkant in het zonnetje liggen. De maaltijden op de boot waren ook voortreffelijk. Als we meer tijd hadden gehad was een meerdaagse tocht zeker de moeite waard geweest, dan ga je gelijk wat dieper de backwaters in waar net wat minder andere boten komen. Sommige boten leken net hotels op het water, er zaten dan ook bij van 1000 dollar per nacht! Toen het donker naderde meerden we aan en konden we nog even langs het water lopen. Iedere keer weer verbazingwekkend hoe de mensen dan leven. Zich wassen, de afwas doen en vissen vangen in hetzelfde water. Kinderen liepen langs de kade, ze lopen iedere dag wel 3 kilometer naar school in uniform. Anderen gingen weer met de schoolboot naar school.

Na het nachtje op een houseboat zijn we per trein weer verder gegaan om nog een poging te wagen om een tijger te zien. De trein liet erg lang op zich wachten, dachten wij. Bleek dat deze al geruime tijd op het perron stond. Toen hij langzaam begon te rijden sprong Martijn als eerste en Marjolein als tweede naar binnen. Dat is nog een hele kunst met bagage én de instaphoogte :-)
Nagarhole National Park lag als volgende stop op de route. Toen we na de lange busritten (de bussen rijden hier net als treinen, ze gaan tergend langzaam en stoppen veel en lang, de één heeft nog ramen de ander niet maar er lopen altijd kakkerlakken :-)) door het schiterrende binnenland langs koffie- thee- en peperplantages. Ruikt heerlijk! Zelfs nog een wilde olifant op de route gezien. Toen we uiteindelijk aan kwamen in het national park konden we daar niet meer blijven slapen. Weer terug naar het dichtst bijzijnde dorpje om daar een overnachtingsplek te zoeken. De volgende ochtend stonden we om 6 uur klaar om naar het park te gaan. Maar helaas, hier werkte het wat anders als in Corbett waar we in het begin waren. Het dorpje sliep nog. Na drie kwartier wachten (met een mooie zonsopgang als bonus) vonden we een jeep die richting het park ging. Wij snel daar naartoe en een safari geregeld. Helaas, dit was een safari op zijn Indiaas. In een bus met 20 man en in tegenstelling tot een gewone bus stopte deze nauwelijks en reed met hoge snelheid door het park. Je zag de herten en pauwen verschrikt wegsnellen. Na drie kwartier waren we weer terug. Niet de manier om een tijger te spotten! Na deze desillusie zijn we weer vrolijk verder gebust naar Dubari Forest Reserve waar we de volgende ochtend het wassen van de olifanten wilden meemaken. We verbleven dit keer in uiterst luxueuze jungle lodges. Met balkon met uitzicht op de rivier en van alle gemakken voorzien. Behalve de olifanten wassen hoorde hier een vol programma bij. Dit begon met een jeep safari door het bos. We hoorden zelfs dat hier ook een aantal tijgers zaten. Helaas zaten we achterin en konden we als lange Nederlanders weinig zien wat er voor en om ons heen gebeurde. De chauffeur was waarschijnlijk een broer van de chauffeur van diezelfde morgen want we moesten ons stevig vasthouden om niet uit de jeep te vallen. Bij een groep olifanten stonden we even een paar minuten stil (!) maar verder was het stevig doorcrossen. Ook toen Marjolein een uiterst zelfzame 'gaur' (wilde soort bizon) spotte ging de chauffeur met tegenzin die richting op. De rest van het Indiase gezelschap met kinderen waren teleurgesteld dat het geen olifant was en de chauffeur crostte weer snel terug terwijl de pauwen moesten vliegen voor hun leven. Terug bij de lodges gaven we aan dat dit niet ons idee was van een safari. Als compensatie bood men nogmaals een safari aan voor de volgende ochtend maar dan met zijn tweeen en de bioloog erbij. Erg aardig! Na de safari werd er een film getoond over hetzelfde Nagarhole National Park waar we die ochtend waren. Daarin zagen wat we allemaal gemist hadden :-(
Na het overheerlijke eten hebben we bij het kampvuur gezeten met de rest van de Indiase gasten. Deze kwamen allemaal uit Bangalore, het Silicon Valley van India. Heel leuk zitten praten over India, de arranged marriages, wat hier nog meestal zo gebeurt. En over de problemen in het land en de verschillen met Nederland. Was gezellig en interessant. Deze mensen waren echt heel wat moderner dan wat we todantoe hadden meegemaakt, geen sari maar driekwartbroek en t-shirt voor de dames.

De volgende ochtend een nieuwe safari gemaakt zoals wij dat graag zien, rustig rijden, veel stoppen, motor uit. Helaas niet zo veel wildlife gezien maar het was wel de moeite waard. De geluiden in de vroege ochtend zijn al prachtig om te horen. Na het ontbijt begon het elephant interaction programma, de hoofdreden dat we hier naartoe zijn gegaan. Het begon met het hoogtepunt, het wassen van de (tamme) olifanten. Iedereen kon er bij staan en meedoen, de olifanten gingen lekker liggen in het water terwijl ze geboend werden. Af en toe werden de toeschouwers getrakteerd op een douche door de olifanten. Erg gaaf om hier bij te zijn terwijl deze kolossale beesten naast je in het water liggen. De rest van het programma hield nog het bijvoeren, een minilezing en het bekijken van de wilde olifanten. Ze zeiden dat deze olifanten te agressief waren en mesnen hadden gedood en daarom gevangen moesten worden. Ze gaan dan vijf maanden in een kleine kooi en worden daarna omgevormd tot tamme olifanten. Wij vonden het maar zielig en zien ze liever in het wild. Ze zagen er ook helemaal niet agressief uit en we hopen maar dat ze niet om andere redenen gevangen zijn. Schrijnend ook om te zien hoe de verzorgers (inheemse mensen), ernaast in van plastic zeilen gefabriceerde hutjes naast leefden. Een enorm contrast met de luxe in de lodges voor de gasten.

Daarna door met de bus naar Bylakuppe, een Tibetaanse enclave die na de Chinese invasie in Tibet aan de vluchtelingen is toegewezen door India. We wilden daar eigenlijk overnachten maar daar was een permit voor nodig die we niet hadden. Het bleef dus bij rondkijken en bezichtigen van de gouden tempel. Wel mooi maar niet zo mooi als de tempels die we een paar jaar geleden in Tibet zelf gezien hebben. Maar dit is natuurlijk ook veel nieuwer. We waren er rond Tibetaans nieuwjaar dus toen we aan kwamen begon er net een hele ceremonie van dans en vuurwerk. We hoorden dat HH de Dalai Lama himself hier was! Twee dagen later zou hij een openbare toespraak houden. Jammer dat we niet konden blijven, het zou ons teveel tijd kosten en dan zie je hem waarschijnlijk nog vanuit de verte met alle duizenden mensen eromheen. Maar wel bijzonder dat hij hier ook was. Daarna weer de bus gepakt naar Mysore om daar weer op de (nacht)trein te stappen richting het noorden voor nog een paar daagjes markt en strand in Goa. Het treinkaartje kopen ging prima. Ruimte in de 2Ac-klas (goede bedden en niet zoveel mensen). Behoorlijk wat geslapen. Volgende ochtend wilden we de volgende trein pakken naar Goa maar die ging pas 's avonds. Maar een trein gepakt die tot halverwege ging en die ging direct. Een Italiaans/Engels stel uit Londen wilde dezelfde route doen dus daar hebben we die dag samen mee gereisd. Hij was pianist en componist en zij was yoga en pilatus lerares. Leuk om zo samen even op te trekken. Het waren vier bussen achter elkaar, iedere keer overstappen en iedere keer weer moeilijk waar we onze bagage kunnen laten. Ene keer op het dak, andere keer in de bagagevakken onder de bus, maar meestal gebaren ze om de rugzakken mee naar binnen te nemen. Daar is eigenlijk ook geen plek voor dus dan zetten we ze maar op de stoelen naast ons. Zodra de bus dan voller wordt staan mensen te wijzen dat ze daar willen zitten en dat we de bagage in het mini bagagerek boven de stoelen moeten gooien. Wat dus helemaal niet lukt.

Gelukkig waren we dan na veel getrein en gebus aan het strand van Anjuna. Na enige zoeken een hotel met zwembad gevonden binnen ons budget waar we dan ook snel in plonsden. Hier is het echt toeristisch, meer toeristen als in heel India bij elkaar krijgen wij het idee. Zo hebben we heerlijk westers onbeten met een franse baguette en een pot nutella!! Ook een hoop hippies die zich hier gevestigd hebben. Een dag later de woensdagmarkt. Megagroot en met ook veel leuke dingen. Diverse dingen gekocht zodat we halverwege heen en weer moesten met een autoriksja naar de pinautomaat :-) En een extra tas gekocht hebben die naar Nederland gaat, gevuld! Ook hebben we voor een van de straatkinderen een paar leren slippers gekocht, zij helemaal blij en nu maar hopen dat ze ze kan houden. Op de markt stond ook een stichting voor straatkideren, ze verrichten erg goed werk (http://www.childrescue.net) waar we een donatie hebben gedaan. Marjolein heeft nog een hennatattoo op haar hand laten aanbrengen. Met moeite kies je een bloemenpatroon uit, vraagt om zwarte henna dus krijg je een totaal ander (pauwen)patroon in oranje henna. Ook leuk. 's Avonds zat op de kamer weer meneer Kikker, we hebben ditmaal een (boom?)kikker als huisdier. Gelukkig geen gekwaak dus hij mag blijven. Wel oppassen waar 'ie zit anders komtie uit de douche gesprongen terwijl jij eronder staat.

Vandaag eens lekker lui gedaan en op het strand gehangen. Nou ja, je wordt continu lastig gevallen door allerlei mensen die iets willen verkopen of om geld vragen. En anders wel door de koeien die iets te eten van je willen. Ditmaal eens niet verbrand ;-)

Morgen bij ons vertrek gaan we eerst bussen (met alle bagage) naar Mapusa waar een meer traditionele markt moet zijn, daar kopen we kruiden in, en daarna vliegen naar Mumbai met een binnenlandse vlucht en dan door naar Hong Kong. Dan zitten we dus al op de helft, slik.

Oh ja, als je iets vraagt aan een Indiër dan schommelen ze met hun hoofd, iets tussen ja en nee in. Dus je weet eigenlijk nooit of 'ie nou ja, nee of ik weet het niet bedoelt, heel handig :-)

(Inmiddels zijn we al in Hong Kong, internet haalden we niet meer in India, vandaar. Volgende bericht meer over de reis en Hong Kong)

Liefs Marjolein en Martijn (Mol heeft een dagje vrij)

PS Jeroen en Josien van harte met Roos! Eindelijk een meisje in de rij (waar de pasgeboren heren om kunnen vechten).