Strand, zon en zee in Mozambique
Door: Marjolein & Martijn
Blijf op de hoogte en volg Martijn
05 Juni 2009 | Mozambique, Praia do Tofo
Bom dia!
Vorige week donderdag vertrokken we uit Pretoria met enige vertraging, we hadden namelijk een budgetdeal gemaakt voor een andere auto. Yari was aan vakantie toe en mocht bovendien van Avis niet mee naar Mozambique. Een budgetdeal betekent dus ook dat het niet heel betrouwbaar is. Half negen werd kwart over tien, daarna nog tanken en snel de spullen overgooien. We kregen geen Yaris maar een Corolla. Het was even wennen dachten we, maar heel blij werden we niet van deze Carolla. Eenmaal in de buurt van Nelspruit, de eindbestemming van deze dag rijden, wilden we haar weer kwijt ook omdat we inmiddels hadden begrepen dat je met een gewone auto niet zo ver komt in Mozambique. We zijn naar het vliegveld gereden op de gok dat we Carolla weer in konden leveren. Beetje vreemd natuurlijk om een auto die je op papier hebt gehuurd voor 10 dagen dezelfde dag weer terug te brengen. Van de zeven autobedrijven die er op het vliegveld waren had er maar één een 4WD beschikbaar die ook nog eens mee mocht naar Mozambique (helaas geen Toyota landcruiser,we raken verwend). Dus voor de tweede keer de spullen overgedaan in de auto en we waren een stuk blijer. Het was de avond van championsleague finale en we hebben in een heus voetbalcafé lekker zitten eten met een schuin oog op de tv.
Vanuit Nelspruit zijn we de volgende dag eerst naar het Jane Goodall chimpansee rehabilitatiecentum gegaan. Ongeveer een kwartiertje rijden door een prachtige omgeving was daar het toegangshek. Een luxe lodge (natuurlijk!) met daarbij een enorme lap grond waar een aantal gebouwen en dagverblijven zijn. We kregen een twee uur durende rondleiding waar we ook nog gefilmd zijn (voor ChimpEden op discovery channel). Als eersten waren de grootste jongens aan de beurt, het zijn echt heel leuke beesten: zodra er even geen eten werd gegeven, fruit en macadamianoten, halen ze de gekste capriolen uit om toch weer wat te krijgen. Ze leven in een groep en zijn heel aanhankelijk terwijl de meeste chimps bevrijd zijn uit kleine kooien bij mensen thuis of vanaf de kermis of een nachtclub. Er zijn de vreselijkste dingen met ze gedaan maar gelukkig ontwikkelen ze zich weer natuurlijker. Ongelooflijk dat ze mensen toch leuk blijven vinden. We hebben in totaal drie groepen gezien, de grootsten, de middengroep en de kleintjes. Er worden geen baby’s geboren want de apen zijn dusdanig getraumatiseerd dat het gedrag niet wenselijk is om door te geven en bovendien missen deze chimpansees de vaardigheden die ze over moeten brengen op de kleintjes om te kunnen overleven in de wildernis. Het is trouwens niet zo dat er chimpansees in Zuid-Afrika wonen of hebben gewoond. Het is puur door de politieke omstandigheden dat ze dit opvangcentrum hier hebben geplaatst en niet in bijvoorbeeld Rwanda of Congo. Het is wel de bedoeling dat de apen, indien mogelijk, weer terug naar de natuur gaan en dit is ook al een aantal keren succesvol gedaan. Het gaat om een druppel op een gloeiende plaat en er wordt meer ‘bushmeat’ gegeten, en over de hele wereld verhandeld, dan dat erbij komt maar daar denken we niet teveel aan. Meer info is te vinden op http://www.chimpeden.com
Helaas was de dame van de shop ervandoor en niemand anders heeft de sleutel van de winkel dus onze reistrofeeën Orang, meneer Neusaap en Baboon hebben er geen vriendje bij gekregen. Hey, dit is Afrika! ;-)
Na nog wat inkopen te hebben gedaan zijn we naar de grens met Komatipoort gereden. Dat ging er behoorlijk chaotisch aan toe, met enorme rijen waar je niet in wilt staan. Het kwam erg goed uit dat we nog geen visa hadden want a) een stuk goedkoper en b) dan hoefde je niet in een rij en c) alleen even tien minuten wachten op een mooie bladzijde in de paspoorten (wel erg vreemd dat ze daar geen nieuwe bladzijde voor nemen en gewoon over andere stempels heengaan…).We hebben de autokosten ook weer braaf betaald en er was een megagroot reclamebord van Vodacom om ons welkom te heten. Het is een verschil van dag en nacht tussen Zuid-Afrika en Mozambique: een enorme hoeveelheid mensen die op je jumpen en die iets willen verkopen of alleen maar om geld of voedsel vragen. Beiden zijn we daar niet heel goed in dus we waren blij de auto in te kunnen om door te rijden naar Maputo. Mozambique is nooit bestuurd door de Engelsen maar door de Portugezen en zij hebben niet het beleid van aparte townships voor verschillende bevolkingsgroepen ingevoerd, wij kregen weer het gevoel in echt Afrika te zijn beland. Veel rieten hutten, eindeloos niets en dan ineens 20 hutjes en weer heel lang niets. De route is erg scenic en tegen het donker aan arriveerden we in Maputo. Een vreselijke bungalow voor een nacht maar prima eten. Helaas voelde Martijn zich niet optimaal dus lekker vroeg gaan slapen. Na een gebroken nacht met vele toiletbezoeken verlieten we de dag erna de hoofdstad Maputo om naar Inhambane te rijden. Eén gedeelte weg bestond weer uit de o-zo-favoriete potholes maar met deze auto rijdt het een stuk relaxter. Onderweg veel armoede gezien maar gelukkig wel heel veel scholen waar de kinderen in uniform naar toe gaan, dat is positief. En we hebben voor een aantal zandwegen gekozen, we hebben niet voor niets een 4WD ;-)
In Inhambane hadden we de laatste kamer van een pension aan zee met een uiterst vriendelijke uit Zuid-Afrika afkomstige eigenaar die ons vertelde dat hij vroeger een boerderij had in de buurt van Johannesburg. Hij kan er niet meer wonen vertelde hij ons omdat het daar zo geweldadig is dat hij elf mensen die hij kende waren vermoord. Dan telde hij zijn zoon nog niet eens mee die op 19 jarige leeftijd door toedoen van de politie was omgekomen. Zijn naaste familie die nog in Zuid-Afrika woonden, betitelde hij allemaal beschaamd als racisten. Zijn broer, een priester is er van overtuigd dat er een hemel is voor zwarte mensen en een aparte hemel voor blanke mensen…. Fijne sfeer ;-) Behalve dat Martijn zich niet echt lekkerder ging voelen, was het een prachtige omgeving. Zo aan de zee waar de dhows (authentieke zeilbootjes) heen en weer varen, stralende zon en ruisende zee. En verder niks, eigenlijk perfect om onze reis af te sluiten.
Helaas hadden we een vreselijk bed, het slechtste van de zes maanden, en geen eigen badkamer. Sterker nog, er waren twee voetbalteams in het pension, ai, dat is niet erg prettig… We besloten om na twee slechte nachten toch door te rijden naar Praia de Tofo. Lekker een eigen stenen bungalowtje met rieten dak én een eigen badkamer. Natuurlijk aan het strand met palmbomen, vervelend, maarja, dat duurde even voor we er echt van konden genieten door Martijn z’n buik. Eenmaal wat opgeknapt zijn we de duikscholen afgegaan, er is hier veel moois te zien onder water. Voorzichtig beginnen met een snorkelsafari en met z’n tweeën, dat is wel zo leuk. En tof was het, een paar prachtige walvishaaien van zo’n zeven meter groot gezien. Deze haaien zijn totaal ongevaarlijk en leven van plankton en kunnen tot 21 meter groot worden! Hier zitten voornamelijk de jongeren van rond de zes a zeven meter, nog steeds indrukwekkend, zeker wanneer je het water inspringt en je belandt een meter voor zijn bek… Ook de humpbackwalvissen waren al gearriveerd. Heel mooi om te zien dat ze helemaal vanuit Antarctica met ons mee gezwommen zijn!! Ze waren met z’n twee en de ene was zo megagroot dat we niet mochten snorkelen maar dat mocht de pret niet drukken. Vandaag is Martijn nog gaan duiken. Op de boottocht naar de plek toe nog humpbackdolfijnen en vliegende vissen gezien die zo’n anderhalve meter boven het water springen, heel maf. Nadat de duik enigszins slecht begon met te weinig lood en Martijn nog aan de oppervlakte hing terwijl de rest al op de bodem zat en hij ook nog eens zijn camera de diepte in zag zakken, kwam het gelukkig toch nog goed met extra lood en een divemaster die zijn camera had gered. Tijdens de duik gigantische manta-rays gezien van een metertje of zes die letterlijk door het water lijken te vliegen….
En dan, hoe erg, na zes maanden langs vijf continenten, 15 landen, drie oceanen en vier wereldreligies zit het er écht bijna op. Van te voren leek het zo’n lange tijd, achteraf is het voorbij gevlogen. We hebben er nog niet heel veel zin in maar we mogen nog twee dagen terugrijden om op zondagavond vanaf Johannesburg het vliegtuig naar Londen te pakken om dan, slik, ahum… Op maandagochtend acht juni te landen op Schiphol en weer voet te zetten op nederlandse bodem. Om exact te zijn om tien minuten voor 11. Tot dan of later!!!
Obrigado/a!
Martijn, Marjolein & Mol
PS Erg leuk nieuws: we krijgen de sleutel van ons nieuwe huis op 2 juli!!!!
Vorige week donderdag vertrokken we uit Pretoria met enige vertraging, we hadden namelijk een budgetdeal gemaakt voor een andere auto. Yari was aan vakantie toe en mocht bovendien van Avis niet mee naar Mozambique. Een budgetdeal betekent dus ook dat het niet heel betrouwbaar is. Half negen werd kwart over tien, daarna nog tanken en snel de spullen overgooien. We kregen geen Yaris maar een Corolla. Het was even wennen dachten we, maar heel blij werden we niet van deze Carolla. Eenmaal in de buurt van Nelspruit, de eindbestemming van deze dag rijden, wilden we haar weer kwijt ook omdat we inmiddels hadden begrepen dat je met een gewone auto niet zo ver komt in Mozambique. We zijn naar het vliegveld gereden op de gok dat we Carolla weer in konden leveren. Beetje vreemd natuurlijk om een auto die je op papier hebt gehuurd voor 10 dagen dezelfde dag weer terug te brengen. Van de zeven autobedrijven die er op het vliegveld waren had er maar één een 4WD beschikbaar die ook nog eens mee mocht naar Mozambique (helaas geen Toyota landcruiser,we raken verwend). Dus voor de tweede keer de spullen overgedaan in de auto en we waren een stuk blijer. Het was de avond van championsleague finale en we hebben in een heus voetbalcafé lekker zitten eten met een schuin oog op de tv.
Vanuit Nelspruit zijn we de volgende dag eerst naar het Jane Goodall chimpansee rehabilitatiecentum gegaan. Ongeveer een kwartiertje rijden door een prachtige omgeving was daar het toegangshek. Een luxe lodge (natuurlijk!) met daarbij een enorme lap grond waar een aantal gebouwen en dagverblijven zijn. We kregen een twee uur durende rondleiding waar we ook nog gefilmd zijn (voor ChimpEden op discovery channel). Als eersten waren de grootste jongens aan de beurt, het zijn echt heel leuke beesten: zodra er even geen eten werd gegeven, fruit en macadamianoten, halen ze de gekste capriolen uit om toch weer wat te krijgen. Ze leven in een groep en zijn heel aanhankelijk terwijl de meeste chimps bevrijd zijn uit kleine kooien bij mensen thuis of vanaf de kermis of een nachtclub. Er zijn de vreselijkste dingen met ze gedaan maar gelukkig ontwikkelen ze zich weer natuurlijker. Ongelooflijk dat ze mensen toch leuk blijven vinden. We hebben in totaal drie groepen gezien, de grootsten, de middengroep en de kleintjes. Er worden geen baby’s geboren want de apen zijn dusdanig getraumatiseerd dat het gedrag niet wenselijk is om door te geven en bovendien missen deze chimpansees de vaardigheden die ze over moeten brengen op de kleintjes om te kunnen overleven in de wildernis. Het is trouwens niet zo dat er chimpansees in Zuid-Afrika wonen of hebben gewoond. Het is puur door de politieke omstandigheden dat ze dit opvangcentrum hier hebben geplaatst en niet in bijvoorbeeld Rwanda of Congo. Het is wel de bedoeling dat de apen, indien mogelijk, weer terug naar de natuur gaan en dit is ook al een aantal keren succesvol gedaan. Het gaat om een druppel op een gloeiende plaat en er wordt meer ‘bushmeat’ gegeten, en over de hele wereld verhandeld, dan dat erbij komt maar daar denken we niet teveel aan. Meer info is te vinden op http://www.chimpeden.com
Helaas was de dame van de shop ervandoor en niemand anders heeft de sleutel van de winkel dus onze reistrofeeën Orang, meneer Neusaap en Baboon hebben er geen vriendje bij gekregen. Hey, dit is Afrika! ;-)
Na nog wat inkopen te hebben gedaan zijn we naar de grens met Komatipoort gereden. Dat ging er behoorlijk chaotisch aan toe, met enorme rijen waar je niet in wilt staan. Het kwam erg goed uit dat we nog geen visa hadden want a) een stuk goedkoper en b) dan hoefde je niet in een rij en c) alleen even tien minuten wachten op een mooie bladzijde in de paspoorten (wel erg vreemd dat ze daar geen nieuwe bladzijde voor nemen en gewoon over andere stempels heengaan…).We hebben de autokosten ook weer braaf betaald en er was een megagroot reclamebord van Vodacom om ons welkom te heten. Het is een verschil van dag en nacht tussen Zuid-Afrika en Mozambique: een enorme hoeveelheid mensen die op je jumpen en die iets willen verkopen of alleen maar om geld of voedsel vragen. Beiden zijn we daar niet heel goed in dus we waren blij de auto in te kunnen om door te rijden naar Maputo. Mozambique is nooit bestuurd door de Engelsen maar door de Portugezen en zij hebben niet het beleid van aparte townships voor verschillende bevolkingsgroepen ingevoerd, wij kregen weer het gevoel in echt Afrika te zijn beland. Veel rieten hutten, eindeloos niets en dan ineens 20 hutjes en weer heel lang niets. De route is erg scenic en tegen het donker aan arriveerden we in Maputo. Een vreselijke bungalow voor een nacht maar prima eten. Helaas voelde Martijn zich niet optimaal dus lekker vroeg gaan slapen. Na een gebroken nacht met vele toiletbezoeken verlieten we de dag erna de hoofdstad Maputo om naar Inhambane te rijden. Eén gedeelte weg bestond weer uit de o-zo-favoriete potholes maar met deze auto rijdt het een stuk relaxter. Onderweg veel armoede gezien maar gelukkig wel heel veel scholen waar de kinderen in uniform naar toe gaan, dat is positief. En we hebben voor een aantal zandwegen gekozen, we hebben niet voor niets een 4WD ;-)
In Inhambane hadden we de laatste kamer van een pension aan zee met een uiterst vriendelijke uit Zuid-Afrika afkomstige eigenaar die ons vertelde dat hij vroeger een boerderij had in de buurt van Johannesburg. Hij kan er niet meer wonen vertelde hij ons omdat het daar zo geweldadig is dat hij elf mensen die hij kende waren vermoord. Dan telde hij zijn zoon nog niet eens mee die op 19 jarige leeftijd door toedoen van de politie was omgekomen. Zijn naaste familie die nog in Zuid-Afrika woonden, betitelde hij allemaal beschaamd als racisten. Zijn broer, een priester is er van overtuigd dat er een hemel is voor zwarte mensen en een aparte hemel voor blanke mensen…. Fijne sfeer ;-) Behalve dat Martijn zich niet echt lekkerder ging voelen, was het een prachtige omgeving. Zo aan de zee waar de dhows (authentieke zeilbootjes) heen en weer varen, stralende zon en ruisende zee. En verder niks, eigenlijk perfect om onze reis af te sluiten.
Helaas hadden we een vreselijk bed, het slechtste van de zes maanden, en geen eigen badkamer. Sterker nog, er waren twee voetbalteams in het pension, ai, dat is niet erg prettig… We besloten om na twee slechte nachten toch door te rijden naar Praia de Tofo. Lekker een eigen stenen bungalowtje met rieten dak én een eigen badkamer. Natuurlijk aan het strand met palmbomen, vervelend, maarja, dat duurde even voor we er echt van konden genieten door Martijn z’n buik. Eenmaal wat opgeknapt zijn we de duikscholen afgegaan, er is hier veel moois te zien onder water. Voorzichtig beginnen met een snorkelsafari en met z’n tweeën, dat is wel zo leuk. En tof was het, een paar prachtige walvishaaien van zo’n zeven meter groot gezien. Deze haaien zijn totaal ongevaarlijk en leven van plankton en kunnen tot 21 meter groot worden! Hier zitten voornamelijk de jongeren van rond de zes a zeven meter, nog steeds indrukwekkend, zeker wanneer je het water inspringt en je belandt een meter voor zijn bek… Ook de humpbackwalvissen waren al gearriveerd. Heel mooi om te zien dat ze helemaal vanuit Antarctica met ons mee gezwommen zijn!! Ze waren met z’n twee en de ene was zo megagroot dat we niet mochten snorkelen maar dat mocht de pret niet drukken. Vandaag is Martijn nog gaan duiken. Op de boottocht naar de plek toe nog humpbackdolfijnen en vliegende vissen gezien die zo’n anderhalve meter boven het water springen, heel maf. Nadat de duik enigszins slecht begon met te weinig lood en Martijn nog aan de oppervlakte hing terwijl de rest al op de bodem zat en hij ook nog eens zijn camera de diepte in zag zakken, kwam het gelukkig toch nog goed met extra lood en een divemaster die zijn camera had gered. Tijdens de duik gigantische manta-rays gezien van een metertje of zes die letterlijk door het water lijken te vliegen….
En dan, hoe erg, na zes maanden langs vijf continenten, 15 landen, drie oceanen en vier wereldreligies zit het er écht bijna op. Van te voren leek het zo’n lange tijd, achteraf is het voorbij gevlogen. We hebben er nog niet heel veel zin in maar we mogen nog twee dagen terugrijden om op zondagavond vanaf Johannesburg het vliegtuig naar Londen te pakken om dan, slik, ahum… Op maandagochtend acht juni te landen op Schiphol en weer voet te zetten op nederlandse bodem. Om exact te zijn om tien minuten voor 11. Tot dan of later!!!
Obrigado/a!
Martijn, Marjolein & Mol
PS Erg leuk nieuws: we krijgen de sleutel van ons nieuwe huis op 2 juli!!!!
-
05 Juni 2009 - 15:43
Mimi:
eerst ptoficiat met de sleutel he weer wat om naar uit te kijken en dat jullie geen zin hebbom naar huis te komen snap ik wel maar ook weer fijn om moeder ouders en fam en vrienden te zien na zo,n tijd en wat een verhalen zullen jullie hebben maar we hebben het goed kunnen volgen hoor een goede thuisvlucht en dan weer lekker in je eingen bedje liefs uit heerjansdam -
05 Juni 2009 - 18:38
MeMICOF:
Dat neemt niemand je meer af! Kus... -
05 Juni 2009 - 18:40
Mamsli:
Jullie laatste verslag en foto's.
Steeds weer nieuwsgierig of er nieuwe berichten waren,foto's of video's.
Ik zal het zeker missen maar kijk uit naar jullie thuiskomst!
Twee dagen rijden en dan het vliegtuig in.
Goede reis en tot maandag!!
knufs mamsli
-
05 Juni 2009 - 19:00
Patrick Tukker:
Goeie terugreis alvast en geniet van jullie nieuwe huis!
Ik zie Martijn mogelijk alweer op de Centennium kwartaalmeeting (11 juni). Dat zal wel weer wennen worden... ;)
Groeten! -
05 Juni 2009 - 20:20
Miranda:
Had het er met Jan over... het lijkt zo kort geleden dat we nog in de kroeg wat zaten te drinken voor jullie vertrek. Nu is het helaas voor jullie echt bijna voorbij, maar hee, wat hebben jullie het mooi gehad.
Goede terugreis en tot gauw. -
06 Juni 2009 - 12:42
Dinky:
De tijd is omgevlogen, en wij vlogen gezellig met jullie mee!!
Geweldig zo'n rugzak vol met reispret!!!
Goede reis terug!!
liefs van Dinky
-
08 Juni 2009 - 06:17
Anita Van Bergenh.g.:
Vond het wel leuk om iedere keer mee te kunnen lezen. Goede reis, en als ik jouw was zou ik die kwartaalmeeting nog maar even over slaan.....
Ik ben er in ieder geval niet.
En dan straks het nieuwe huis inrichten.
Goede reis en tot gauw.
-
08 Juni 2009 - 06:38
Karin:
Vanuit een koud Karlstad (wanten aan vannochtend op de fiets, niks geen palmbomen hier...) een welkom terug. Ik snap dat het voorbijgevlogen is! Zal wel wennen zijn terug in het kikkerlandje.
Liefs, karin -
08 Juni 2009 - 14:59
Mischa:
Ik ben blij dat jullie weer terug zijn! Ik werd half depressief van al die gave verhalen :-)
Groet,
M. -
24 Juni 2009 - 15:40
Marc:
Ik mis eigenlijk het afsluitend berichtje. Hoe is het om weer thuis te zijn ...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
