Into the Desert
Door: Marjolein & Martijn
Blijf op de hoogte en volg Martijn
23 April 2009 | Namibië, Swakopmund
Hallo weer allen,
De laatste dag in Kaapstad stond in het teken van Marjolein heur haar. Ze heeft slechts zeven uur in een kappersstoel gezeten waarvan 4 uur lang er drie vrouwen tegelijk haar haren hebben gevlochten in minuscuul kleine vlechtjes. Het was even wennen met slapen, haren wassen en hoe er iets mee te doen, maar ze heeft dus honderden vlechtjes. Ze zoekt vrijwilligers om ze over een maand of drie eruit te halen… De mensen in Zuid-Africa en Namibie vinden het erg leuk om te zien en complimenteren haar vaak. Martijn is die dag naar het district six museum gegaan. Hierin werd de tragische geschiedenisverhaal van de apartheid getoond. Ten tijde van het apartheidsregime is er de wet aangenomen dat groepen mensen (blanken, kleurlingen, zwarten) apart van elkaar moesten gaan wonen. Kaapstad was opgedeeld in districten en district 6 was een levendige volksbuurt waar allerlei rassen door elkaar woonden. Maar district 6 werd benoemd tot een blanke wijk en iedereen moest verplicht verhuizen naar townships ver buiten de stad. Gemeenschappen werden uit elkaar gerukt en de verplichte uithuiszettingen werden niet altijd even zachtzinnig uitgevoerd. Erg tragisch dat een fout regime mensen kan verplichten om de stad uit te verhuizen en dat alleen maar op basis van ras. Vervolgens werden de huizen en gebouwen gesloopt. Met veel fotomateriaal was het een indrukwekkend geheel.
Na ons dus anderhalve week enorm goed vermaakt te hebben in Kaapstad vertrokken we richting het noorden, naar Namibië. Dit keer met Nomad, een Zuid-Afrikaanse reisorganisatie die goed stond aangeschreven bij ons hostel Cat and Moose. Ze maken gebruik van lokale gidsen zodat het geld op de goede plek terecht zou komen. De route gaat helemaal door tot Nairobi maar ons plan was om door te gaan naar de Victoria Falls en dan terug naar Zuid-Afrika, Johannesburg. Maar we blijven huiverig voor georganiseerde reizen dus hebben we gekozen om alleen de eerste week te boeken tot Swakopmund. Als het bevalt dan zouden we kunnen verlengen tot wanneer we willen. De ’bus’ waarin we reden was een omgebouwde truck genaamd Jimi met bagagerekken boven onze hoofden en aan de buitenkanten zaten er bagagevakken met tenten en matrassen. Ook de keuken zat aan de buitenkant verwerkt zodat er overal gekookt kon worden. Dus gewoon onderweg ergens lunchen was geen probleem. Jimi was al wat ouder en de stoelen waren aardig uitgewoond, de ramen konden zijwaarts geopend worden wat niet erg geschikt is om foto’s te maken. Onderweg hebben we al een stokstaartje, gemsbokken, springbokken, bergzebra’s en struisvogels gezien maar we hebben dus geen foto’s. Jammer he.
De eerste week was een flink stuk rijden, dwars door de verschillende woestijnlandschappen. Bij de Orange River hebben we een wandeling gemaakt met een Bush-man. ‘Schokkie’ was echt geweldig. Enorm enthousiast en trots op zijn achtergrond. In zijn broekzak had hij schorpioenen zitten en uit de rugzak kwam een schildpad tevoorschijn, dit om ons te laten zien. Mooie verhalen over natuurlijke geneeswijzen en de geschiedenis van de Bush-people die ook op rotstekeningen nog te zien zijn. Er zijn er steeds minder van want de bush people jeugd is ook geïneresseerd in de moderne maatschappij en heeft weinig meer op met de natuur. De grensovergang met Namibie verliep soepel, geen pet, zonnebril of lange broek dragen dan krijg je een stempel in je paspoort van een behoorlijk chagrijnige douane mevrouw of meneer.
Onderweg kwamen we langs de Fish River Canyon, na de Grand Canyon de grootste ter wereld. Hier hebben we een schitterende zonsondergang gezien en na afloop was er wijn en avondeten. Erg gezellig. Een ander hoogtepunt onderweg was de Sossousvlei. Een megagebied met verschillende kleuren zandduinen die continu van vorm veranderen. Bizar gebied om doorheen te rijden en te lopen. Bloedheet en je komt er bijna geen kip tegen. Om 5 uur in de ochtend waren we al onderweg om nog voor zonsopgang de 120 meter hoge ‘duin 45’ te beklimmen. Die leek niet zo heel hoog op het eerste zicht maar dat viel behoorlijk tegen na 10 meter door het zand te hebben geworsteld. Ongelooflijk mooie kleuren en vormen. Bij terugkomst was er ontbijt met eieren en gebakken tomaat op toast voor ons. Daarna met een lokale gids een wandeling door de sossusvalei, een opgedroogde rivier waar 1 keer per jaar regen valt (als het al valt). Doordat de duinen voortdurend bewegen onstaat er een deadvlei. Dit is een gebied met opgedroogde kleigrond, ingesloten door de duinen. Alle bomen krijgen geen water meer en gaan uiteindelijk dood. Een onwerkelijk landschap, honderden jaren oude bomen die zijn uitgestorven, totaal zwart, op een bijna witte kleiondergrond omringd door tientallen metershoge rode duinen. En dan een knalblauwe lucht, wauwwww!
De gids wist ons te vertellen dat de Bush-men goed kunnen overleven in de woestijn omdat ze weten wat ze kunnen eten en hoe aan water te komen. Wij zouden binnen twee dagen al dood gaan zo wist hij ons optimistisch te vertellen. Gelukkig heeft hij ook de suicide-plant getoond, dan hoeven we de twee dagen niet door te worstelen. Bedankt!
De tour was verder prima georganiseerd maar we hebben toch weer ervaren dat het niet de manier is waarop we willen reizen. We zijn toch wel erg gesteld op zelf onze tijd indelen, wat we willen zien en hoe lang we ergens blijven en wat we willen eten. Het reizen in een groep heeft zeker voordelen en wat Nomad aanbood als georganiseerde activiteiten was meer dan prima maar het blijft lastig om met 11 totaal vreemden ineens 24 uur per dag op te trekken. Etosha, het national park wat een van de hoofdredenen was om naar Namibië te gaan, gaat de tour bijvoorbeeld maar ruim 1 dag langs. Dat vinden wij echt heel erg kort. We hebben na de eerste georganiseerde week dan ook besloten om toch een auto te huren en zelf de route voort te zetten. Via de Skeleton coast en de himba tribe (misschien bekend van sbs6 rimboeprogramma) blijven we vier dagen in Etosha. Kunnen we onze kans vergroten om cheeta’s, leeuwen en leopard’s te spotten. Morgen gaan we een tentje en wat kookspullen aanschaffen zodat we zelf kunnen kamperen in de national parks. We zullen dan via Botswana naar de Victoria falls gaan in Zimbabwe en uiteindelijk doorrijden tot Johannesburg. Lekker relaxed in ons eigen tempo, stoppen wanneer we wildlife zien, luisteren naar onze muziek en zelf koken. De wegen zijn goed, ook al zal het meestal rijden op een ‘gravelroad’ zijn, we hebben er kortom superveel zin in.
Even over Namibië. Dat was ooit een kolonie van de duitsers en de invloeden zijn nog sterk aanwezig. Het is erg maf om door Duitsland heen te rijden omgeven door een grote zandbak. Veel duitse bouwwerken en straatnamen, voordeel is dat er overal heerlijk brood en taart te koop is, zitten we in Swakopmund aan een goddelijke schwarzwalderkirchtorte! Maar ook de braadworsten zijn goed vertegenwoordigd net als de biltong en droëworst. Het is kortom weer slecht eten hier ;-)
Vandaag hebben we nog een Living Desert toer gedaan waarbij we op zoek gingen naar de ‘little five.’ Hierbij hebben we gekko’s met eendepoten met hele mooie zachte kleurtjes die heel grappig graven (afwisselend met de twee linkerpoten en met de twee rechterpoten), een sidewinder slang, shovel snouted lizzard, bekend van Animal Planet, als hij over het hete zat loopt komen al zijn poten van de grond. kameleons en planten gezien. Ook metershoge stijle duinen op- en afgecrossed, geweldig! Ook had de guide een sterke magneet bij zich, in het zand zit veel ijzeroxide wat ook de mooie kleuren aan het zang geeft. Hij ging met de magneet over het zand en al snel zat er een grote hoeveelheid van het magnetische zand aan de magneet gekleefd in de vorm van het magnetische veld. Bizar gezicht! De vrouwen mochten iedere keer alles vasthouden. Ook Marjolein heeft dus een kameleon en de andere lizzards over zich heen laten lopen. Mooie was dat de gids wat kevers had gevangen om de kameleon te voeren zodat we zijn superlange tong goed konden zien.
Vanaf vrijdag gaan we dan voor ongeveer vier weken met een eigen auto op pad, wieeehoeee! Wat we daarna gaan doen weten we nog niet, misschien nog naar Mozambique om lekker op het strand te liggen en nog wat te duiken.
Groeten Marjolein & Martijn
De laatste dag in Kaapstad stond in het teken van Marjolein heur haar. Ze heeft slechts zeven uur in een kappersstoel gezeten waarvan 4 uur lang er drie vrouwen tegelijk haar haren hebben gevlochten in minuscuul kleine vlechtjes. Het was even wennen met slapen, haren wassen en hoe er iets mee te doen, maar ze heeft dus honderden vlechtjes. Ze zoekt vrijwilligers om ze over een maand of drie eruit te halen… De mensen in Zuid-Africa en Namibie vinden het erg leuk om te zien en complimenteren haar vaak. Martijn is die dag naar het district six museum gegaan. Hierin werd de tragische geschiedenisverhaal van de apartheid getoond. Ten tijde van het apartheidsregime is er de wet aangenomen dat groepen mensen (blanken, kleurlingen, zwarten) apart van elkaar moesten gaan wonen. Kaapstad was opgedeeld in districten en district 6 was een levendige volksbuurt waar allerlei rassen door elkaar woonden. Maar district 6 werd benoemd tot een blanke wijk en iedereen moest verplicht verhuizen naar townships ver buiten de stad. Gemeenschappen werden uit elkaar gerukt en de verplichte uithuiszettingen werden niet altijd even zachtzinnig uitgevoerd. Erg tragisch dat een fout regime mensen kan verplichten om de stad uit te verhuizen en dat alleen maar op basis van ras. Vervolgens werden de huizen en gebouwen gesloopt. Met veel fotomateriaal was het een indrukwekkend geheel.
Na ons dus anderhalve week enorm goed vermaakt te hebben in Kaapstad vertrokken we richting het noorden, naar Namibië. Dit keer met Nomad, een Zuid-Afrikaanse reisorganisatie die goed stond aangeschreven bij ons hostel Cat and Moose. Ze maken gebruik van lokale gidsen zodat het geld op de goede plek terecht zou komen. De route gaat helemaal door tot Nairobi maar ons plan was om door te gaan naar de Victoria Falls en dan terug naar Zuid-Afrika, Johannesburg. Maar we blijven huiverig voor georganiseerde reizen dus hebben we gekozen om alleen de eerste week te boeken tot Swakopmund. Als het bevalt dan zouden we kunnen verlengen tot wanneer we willen. De ’bus’ waarin we reden was een omgebouwde truck genaamd Jimi met bagagerekken boven onze hoofden en aan de buitenkanten zaten er bagagevakken met tenten en matrassen. Ook de keuken zat aan de buitenkant verwerkt zodat er overal gekookt kon worden. Dus gewoon onderweg ergens lunchen was geen probleem. Jimi was al wat ouder en de stoelen waren aardig uitgewoond, de ramen konden zijwaarts geopend worden wat niet erg geschikt is om foto’s te maken. Onderweg hebben we al een stokstaartje, gemsbokken, springbokken, bergzebra’s en struisvogels gezien maar we hebben dus geen foto’s. Jammer he.
De eerste week was een flink stuk rijden, dwars door de verschillende woestijnlandschappen. Bij de Orange River hebben we een wandeling gemaakt met een Bush-man. ‘Schokkie’ was echt geweldig. Enorm enthousiast en trots op zijn achtergrond. In zijn broekzak had hij schorpioenen zitten en uit de rugzak kwam een schildpad tevoorschijn, dit om ons te laten zien. Mooie verhalen over natuurlijke geneeswijzen en de geschiedenis van de Bush-people die ook op rotstekeningen nog te zien zijn. Er zijn er steeds minder van want de bush people jeugd is ook geïneresseerd in de moderne maatschappij en heeft weinig meer op met de natuur. De grensovergang met Namibie verliep soepel, geen pet, zonnebril of lange broek dragen dan krijg je een stempel in je paspoort van een behoorlijk chagrijnige douane mevrouw of meneer.
Onderweg kwamen we langs de Fish River Canyon, na de Grand Canyon de grootste ter wereld. Hier hebben we een schitterende zonsondergang gezien en na afloop was er wijn en avondeten. Erg gezellig. Een ander hoogtepunt onderweg was de Sossousvlei. Een megagebied met verschillende kleuren zandduinen die continu van vorm veranderen. Bizar gebied om doorheen te rijden en te lopen. Bloedheet en je komt er bijna geen kip tegen. Om 5 uur in de ochtend waren we al onderweg om nog voor zonsopgang de 120 meter hoge ‘duin 45’ te beklimmen. Die leek niet zo heel hoog op het eerste zicht maar dat viel behoorlijk tegen na 10 meter door het zand te hebben geworsteld. Ongelooflijk mooie kleuren en vormen. Bij terugkomst was er ontbijt met eieren en gebakken tomaat op toast voor ons. Daarna met een lokale gids een wandeling door de sossusvalei, een opgedroogde rivier waar 1 keer per jaar regen valt (als het al valt). Doordat de duinen voortdurend bewegen onstaat er een deadvlei. Dit is een gebied met opgedroogde kleigrond, ingesloten door de duinen. Alle bomen krijgen geen water meer en gaan uiteindelijk dood. Een onwerkelijk landschap, honderden jaren oude bomen die zijn uitgestorven, totaal zwart, op een bijna witte kleiondergrond omringd door tientallen metershoge rode duinen. En dan een knalblauwe lucht, wauwwww!
De gids wist ons te vertellen dat de Bush-men goed kunnen overleven in de woestijn omdat ze weten wat ze kunnen eten en hoe aan water te komen. Wij zouden binnen twee dagen al dood gaan zo wist hij ons optimistisch te vertellen. Gelukkig heeft hij ook de suicide-plant getoond, dan hoeven we de twee dagen niet door te worstelen. Bedankt!
De tour was verder prima georganiseerd maar we hebben toch weer ervaren dat het niet de manier is waarop we willen reizen. We zijn toch wel erg gesteld op zelf onze tijd indelen, wat we willen zien en hoe lang we ergens blijven en wat we willen eten. Het reizen in een groep heeft zeker voordelen en wat Nomad aanbood als georganiseerde activiteiten was meer dan prima maar het blijft lastig om met 11 totaal vreemden ineens 24 uur per dag op te trekken. Etosha, het national park wat een van de hoofdredenen was om naar Namibië te gaan, gaat de tour bijvoorbeeld maar ruim 1 dag langs. Dat vinden wij echt heel erg kort. We hebben na de eerste georganiseerde week dan ook besloten om toch een auto te huren en zelf de route voort te zetten. Via de Skeleton coast en de himba tribe (misschien bekend van sbs6 rimboeprogramma) blijven we vier dagen in Etosha. Kunnen we onze kans vergroten om cheeta’s, leeuwen en leopard’s te spotten. Morgen gaan we een tentje en wat kookspullen aanschaffen zodat we zelf kunnen kamperen in de national parks. We zullen dan via Botswana naar de Victoria falls gaan in Zimbabwe en uiteindelijk doorrijden tot Johannesburg. Lekker relaxed in ons eigen tempo, stoppen wanneer we wildlife zien, luisteren naar onze muziek en zelf koken. De wegen zijn goed, ook al zal het meestal rijden op een ‘gravelroad’ zijn, we hebben er kortom superveel zin in.
Even over Namibië. Dat was ooit een kolonie van de duitsers en de invloeden zijn nog sterk aanwezig. Het is erg maf om door Duitsland heen te rijden omgeven door een grote zandbak. Veel duitse bouwwerken en straatnamen, voordeel is dat er overal heerlijk brood en taart te koop is, zitten we in Swakopmund aan een goddelijke schwarzwalderkirchtorte! Maar ook de braadworsten zijn goed vertegenwoordigd net als de biltong en droëworst. Het is kortom weer slecht eten hier ;-)
Vandaag hebben we nog een Living Desert toer gedaan waarbij we op zoek gingen naar de ‘little five.’ Hierbij hebben we gekko’s met eendepoten met hele mooie zachte kleurtjes die heel grappig graven (afwisselend met de twee linkerpoten en met de twee rechterpoten), een sidewinder slang, shovel snouted lizzard, bekend van Animal Planet, als hij over het hete zat loopt komen al zijn poten van de grond. kameleons en planten gezien. Ook metershoge stijle duinen op- en afgecrossed, geweldig! Ook had de guide een sterke magneet bij zich, in het zand zit veel ijzeroxide wat ook de mooie kleuren aan het zang geeft. Hij ging met de magneet over het zand en al snel zat er een grote hoeveelheid van het magnetische zand aan de magneet gekleefd in de vorm van het magnetische veld. Bizar gezicht! De vrouwen mochten iedere keer alles vasthouden. Ook Marjolein heeft dus een kameleon en de andere lizzards over zich heen laten lopen. Mooie was dat de gids wat kevers had gevangen om de kameleon te voeren zodat we zijn superlange tong goed konden zien.
Vanaf vrijdag gaan we dan voor ongeveer vier weken met een eigen auto op pad, wieeehoeee! Wat we daarna gaan doen weten we nog niet, misschien nog naar Mozambique om lekker op het strand te liggen en nog wat te duiken.
Groeten Marjolein & Martijn
-
23 April 2009 - 17:44
Mimi:
nu wat leuk dat kapsel, een heel kunstwerk lekker heeeeeeeeeeeeeel lang laten zitten veel te mooi om uit te doen de tafelberg is rene en irene ook geweest zo jongens jullie reis schiet alweer op geniet nog maar lekker hier is het mooi weer dus wij genieten ook een beetje dikke knuffel uit heerjansdam -
23 April 2009 - 17:52
Christine:
Leuke haartjes, wil ik ook. Prachtige foto's zeg. Geniet er nog van!
groetjes (ook van de rest van de family) -
24 April 2009 - 06:30
Karin (op Het Werk) :
Wat een landschappen! Eventjes wat anders dan Voorse Duinen... prachtige foto's weer.
Liefs, Karin en Daniel
PS hier is het ook lekker zonnig hoor...van het weekend gaan we BBQ-en (braai..) bij Vickan in Stockholm -
24 April 2009 - 07:50
Silvia:
Inderdaad, leuk kapsel. Hier is het ook mooi weer. Zondag gaan we al vervroegd koninginnedag vieren met andere Nederlandse families hier. Groetjes, de Franse Beren -
24 April 2009 - 09:30
Karen:
Marjolein, die vlechtje staan je goed! Veel plezier de komende weken in jullie eigen tempo.
Groet, Karen -
24 April 2009 - 10:14
Dinky:
Wat een zand, en gekke diertjes!
Zo Afrika ontdekken is geweldig!
Wij gaan in Italie aan de wandel, tussen de miertjes de bloemetjes.
We hebben het zonnetje al ingepakt.
Nog heeeeeel veel plezier daar!!!
Liefs van Dinky
-
24 April 2009 - 11:05
Andrea:
Jezus....Wat een gave foto's zeg!!! Behalve die van de giftige spin.
-
24 April 2009 - 17:39
Vince:
Ha ha die Lein in de vlecht, zal Anita leuk vinden die heeft in zanzibar hetzelfde gedaan.
Toppie bestemming, Namibie , meters beter dan Swaziland en ik denk zelfs beter dan Madagascar. Boel luitjes in Z-afrika gesproken die er erg enthousiast over zijn. Verken even de goede plekjes voor ons :) -
26 April 2009 - 11:06
Pa En Ma:
Lieverds. Wat een mooie verhalen weer. Jullie beginnen trouwens aardig op echte Suid-Africaners te lijken, met het kleurtje en de staartjes!! Misschien kan Marjolein er permanant kookdienst gaan houden, kan Martijn lekker in het zand blijven spelen!!
Zelf weer lekker op pad, eigen baas, we snappen er alles van. In ieder geval een goede reis naar de Victoria falls. We hopen dat de reis goed verloopt en geen pech krijgen hoor. En veel geluk met de big five!!
Veel plezier en liefs -
29 April 2009 - 11:44
Patrick Tukker:
Hey leuke reisverhalen weer. En mooie foto van die kameleon zeg. Dat is precies op het juiste moment geschoten!
Je moet trouwens eens informeren of je met de auto de grens over mag. Ik heb wel eens verhalen gehoord dat dat problemen geeft. Ik hoop het niet. Succes in ieder geval en nog veel plezier!
Groeten,
Patrick
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
