Beijing the big city

En hier zijn we weer...

Na een toch wel heel erg zeer teleurstellende nacht waarin het voetballen tot een dieptepunt is gekomen toch weer een berichtje.

Goed, wat hebben zaterdag overdag gedaan? Op dit moment zit mijn hoofd blijkbaar vol, ik heb werkelijk geen flauw idee meer. Wel hebben we een prima treinreis gehad van Xi'an naar Beijing. Omdat we de kaartjes pas een dag vantevoren hadden gekocht hadden we ons op het ergste voorbereid. Vast met 6 mensen die rochelen en continu roken een uur of 12 de coupe delen. Maar nee! Prachtig treinstel waarin een onder en bovenverdieping zat. Wij hadden een coupe onderop met 4 bedden in 1 compartiment. Alles luxe en de bedden van de hardsleepers zijn erg zacht vergeleken met de bedden die we tot nu toe gehad hebben. Een matras is hier te vergelijken met een betonnen vloer. We reden om half 10 's avonds Xi'an uit en kwamen na een voor mij vrij korte nacht (ik word bij iedere stop wakker, jammer hoor, Martijn ronkt lekker door) tegen half 11 in Beijing aan. Jeetje wat een drukkende hitte en veel, veeeel mensen. Rugzakjes voor en achter op en maar gokken welke richting op. Dat Chinees leren we nevernooit, niet spreken en niet lezen. We kwamen bij een megagroot busstation terecht waarvan we alleen de nummers konden lezen. Met handen en voeten de juiste bus gevonden. Ruim een half uur later (en ondertussen in de bus via een flatscreen de samenvattingen van de voetbalwedstrijden kunnen zien) kwamen bij het hoofdtreinstation uit. Andere bus in en lopen, lopen, lopen... Ik had het zwaar gehad, niet echt ontbeten en met een kilo of 20 een uur lopen vind ik gewoon niet leuk. Ja, het hoort erbij, blablabla, kvinernixan. Aangekomen bij het hostel. Not. Duur hotl zat er inmiddels op die plek. Iets anders opgezocht in onze reisbijbel, taxi gepakt (dasmeermijnstijl) et voila, we hadden weer een onderkomen gevonden voor de aankomende week.

De eerste indrukken van Beijing zijn wisselend. Het is zooooo groot. Alles wordt opgeknapt vanwege de Spelen maar het is te gelikt wat ons betreft. Het is net Madurodam in het groot, alsof het niet echt is. Alles is mooi, spic en span. De mensen rochelen en spugen bijna niet. Het is kortom China niet echt. Maar wie zijn wij om dat te zeggen?

De befaamde hutongs worden ook allemaal platgegooid en daar zijn we eens doorheen gaan wandelen. Wat een puinhopen. Ondertussen wordt er hard gewerkt aan een nieuwe buitenmuur maar binnenin is het een grote T-zooi. Wonderlijk.

Vandaag na geen nachtrust voor mij (ik hoest, lijkt wel of er geen lucht in mijn longen komt zodra ik plat ga liggen) na de voor ons zeer late voetbalwedstrijd (ff tussendoor, om 4u 's ochtends is het hier licht en om 5u gaat iedereen al dapper aan het werk) en misschien een uurtje slapen voor Martijn toch maar opgestaan. Vandaag verboden stad dag. Busje in, busje uit, metro in en uit en daar stonden we dan voor het immense Plein van de Hemelse Vrede. Het is bizar, groot en onvoorstelbaar dat hier van die drama's hebben plaatsgevonden. Recht tegen over ligt dan het Paleis. Weer groter dan groot en dit keer schijnt de zon. Pfffff, zelfs Martijn zoekt de schaduw op. Gelukkig had ik een lange broek aan, de was duurde langer dan gepland. Balen. Eer dat je binnen bent heb je al een vertrek of 5 kunnen zien dus we hebben er zin in. Eenmaal binnen werden we opeens heel militair een kant op gestuurd. Daar houd ik niet zo van... Maarja, waarom is niet boeddhistisch het is ook niet van belang als groene uniformen alleen streng kijken en natuurlijk geen woord engels spreken. Het bleek dat er een hoogwaardigheidsbekleder op bezoek kwam dus dan moet alles leeg. O. Niet zo leuk. Het duurde een halfuur en de beste man kwam voorbij, het was een priester in vol ornaat (lekker zo'n hoog boordje en alles in het zwart, hij liever dan ik) maar daarna konden we onze gang weer gaan. Het is eigenlijk alleen maar te omschrijven als GROOT en VEEL; hele einden lopen om van vertrek naar vertrek te kunnen. We hebben niet alles kunnen zien omdat er veel in de steigers staat. Toch hadden we nog wel langer gewild, de tuin is heel bijzonder met eeuwenoude bomen. Eindelijk wat sfeer tussen al die kille en enorme complexen in.

Eenmaal buiten door een prachtig park naar de top gelopen. Eenmaal boven, hoe kan het ook anders, weer niet toegankelijk wegens werkzaamheden. Erg jammer want er schijnt vanaf dat punt een prachtig uitzicht te zijn over de gele daken van het Paleis. Best sneu ook dat zo'n klim niet wordt beloond maar dat zal dan wel weer aan mij liggen, hihi.

Lekker gegeten en door naar het hostel. Martijn is al op de kamer en ook ik ga nu lekker slapen. Morgen waarschijnlijk het zomerpaleis bezoeken, woensdag shoppen (verlangens mogen doorgegeven worden, alle berichjes zijn trouwens heel leuk om te lezen waarvoor onze dank!!!) en donderdag als klap op de vuurpijl naar de Muur. Daar willen we een stuk of 10 km op een niet gerestaureerd stuk lopen/klimmen dus de terugvlucht kunnen we dan lekker uitrusten. Hellup, al bijna naar huissss.... Slik.

Lieve groeten,
Marjolein en Martijn

Oja, mijn nerd ligt dus al te tukken waardoor er geen nieuwe foto's geplaatst worden. Dat Chinees he... Niet te lezen!!