Terracotta leger

Hier alweer een berichtje!

Vandaag naar het terracottaleger geweest. Eerst een heel avontuur om er te komen. Met de stadsbus naar het treinstation vanwaar de bussen naar het leger zouden vertrekken. Door een geheugenstoornis mijnerzijds zaten we eerst in bus 603 ipv 306 deze werd na een paar honderd meter gecorrigeerd dus wij er weer uit en stukje teruggelopen. Terug naar het busstation waar we gelijk werden omringd door allerlei figuren die tours verkochten, van die tours waarbij je onderweg honderduizend keer stopt en twee minuten de tijd hebt bij het leger zelf. Ook het loketmeisje vond dat de bussen niet meer bestonden. Toen we het bordje 306 vonden leek dat verdacht veel op een tourbus. Dus verder rondgelopen en op een gegeven moment zagen we een bus vol met locals bij het bord met 'special lines' en het bordje 306 weggemoffeld en de rest in het Chinees. Voor een luttele 7 yuan waren we binnen een klein uurtje voor de deur van het terracotta concern. Onderweg zagen we allerlei obscure plekken waar alle tourbussen braaf stopten. De economie heeft ons duidelijk minder nodig.

Wij naar de entree, toegangskaartje gekocht en weer een kruisje gezet op de World Heritage list. Het pad naar de entree was nog een kwartiertje lopen door de naaldbomen en de bloemetjes.

Echt een toeristisch geheel met rijen grote touringcars, het leek de Efteling wel.

Een aantal grote hallen maskeerden het terrein. In 1974 is dit ontdekt door wat boeren die een put hadden gegraven en ineens een arm bovenhaalden...

Aan de zijkant foto's van prominenten waaronder Clinton en Chiraq met foto's waarop zij tussen de beelden stonden. Dat willen wij ook!

We begonnen in het filmtheater waar een 360 graden filmdoek een documentaire wordt getoond waarin het verhaal wordt verteld van de goede man die dit als graf wilde hebben. Er is waarschijnlijk 40 jaar over gedaan om het geheel in elkaar te sleutelen/bakken. Tig jaar later vond een ander leger het nodig om het binnen te vallen, de wapens mee te nemen en wat beelden om te gooien, vast geen mus. De rest heeft de tand des tijds niet doorstaan voornamelijk door het dak van boomstammen wat is ingezakt. Daar kon het leger niet helemaal tegen.

De eerste hal is erg groot, duidelijk wordt dat een hoop nog onder de grond zit en ze nog volop bezig zijn met opgraven. Er bleven genoeg beelden over, de meesten gereconstrueerd uit de diverse delen die zijn gevonden, sommigen bestaan uit niet meer dan wat lichaamsdelen. Al met al toch wel erg indrukwekkend om te zien. Volgens een Canadees die we in Tibet waren tegengekomen was alles nep en gemaakt voor de toeristen maar gezien de internationale archeologische interesse heb ik niet dat idee.

Aan de voorkant kon je voor een luttele 15 euro een foto laten maken op een plateau 2 meter lager, dus nog niet tussen de warriors zelf. Volgens een aanplakbord was een toerist die het niet had gedaan en onwijze spijt kreeg toen hij weer thuis was. Ik denk dat het met ons wel mee zal vallen...

De tweede hal was een tombe achtig iets (het echte graf is tot op heden nog niet ontdekt) en de derde hal waren ze nog flink mee bezig. Toen we vervolgens wat wilden gaan eten raakten ze behoorlijk in paniek. We waren niet in een groep dus we moesten op een tafeltje in de gang gaan zitten. De nauwelijks Engels sprekende bediening begon allerlei borden neer te zetten met dingen die we niet besteld hadden en ook niet wilden hebben. Uiteindelijk kwam een Engels-sprekende gids ons uit de brand helpen. Het was bizar duur dus we hebben de drankjes betaald en hebben een Snicker en Sultana's gekocht, daar kunnen wij ook wel van lunchen!

Als laatste was er een museum-achtig gebouw waar ook bronzen paarden en wagens stonden die ook gevonden waren. Samen met nog wat andere dingen maar dat waren allemaal replica's. Een hoop dingen zijn gewoon niet te zien voor het publiek, en een aantal van de soldaten staan in musea in de rest van de wereld als reizende tentoonstelling.

Op ons gemak zonder groen, rood of wit groepspetje weer teruggelopen naar de parkeerplaats en helemaal achteraan de gewone bus weer gepakt. Dit keer zaten er nog een aantal toeristen in die de tourbussen hadden weten ontlopen.

's Avonds in een klein restaurantje lekker gegeten, de twee eerder gegeten maaltijden die we eerder hebben laten opschrijven in het Chinees, nu dus weer besteld. Het was niet als zodanig herkenbaar maar wel lekker.

Morgen met de fiets door Xi'an nog wat Pagode's bekijken en dan 's avonds met de trein naar Beijing.
Oh een treinkaartje kopen dat is ook zoiets, een grote hal vol met wel 30 loketten met een hoop chaos. Het geluid van de lokettiste wordt extreem luid ten gehore gebracht. Maar ergens in de rij gaan staan en kaartjes geprobeerd te bestellen maar ze hadden volgens het loketdame alleen softsleepers, dit zijn de duurste kaartjes en die wilden we niet. We moesten toch naar Beijing, weer uit de rij en een andere rij geprobeerd. Daar had ze ineens wel hardsleepers en dat scheelde de helft, niet dat we het snapten maar goed!

Groetjes Marjolein en Martijn

Oja, ik, Marjolein, baal hier echt heel erg. Waarom heb ik van die grote voeten? Het is hier een schoenwalhalla (ze snappen het hier echt helemaal) en ik pas NIKS. Echt om gek van te worden, ze kosten geen drol en ik had mijn collectie enorm uit kunnen en willen breiden maarja... Heel frustrerend. Kan ik weer de economie niet steunen, pech voor beide in dit geval. Snif.