Vulkanische baden en Cotopaxi-biken

¡Hola!

Inmiddels aangekomen in het Noorden van Ecuador, bijna bij de grens van Colombia. Na Riobamba zijn we vertrokken naar Baños, normaal gesproken een uurtje met de bus maar omdat de rechtstreekse weg niet begaanbaar was vanwege aardverschuivingen moesten we omrijden en dat duurde een uurtje langer. Aangekomen in Baños was het een heerlijk zonnetje en zag het er allemaal wel gezellig uit, wel erg toeristisch maar nog wel te doen :-)

Ingecheckt in een relaxt hostel ´Le petit auberge´ met een open haard en een eigen balkon met uitzicht op de kolibri´s, erg goed dus! Begonnen met een sandwich met een jugo de frutas bij een restaurantje van een Deense eigenaresse. Deze zag de nieuwe Footprint die Marjolein bij zich had en begon zichzelf op te zoeken, ze zag dat ze een vermelding had gekregen van ´best coffee in town´ en was dolgelukkig! (Voor de Lonely Planet lezers: Alicumba naast Cafe Hood)

Daar een goede lunch genoten en verder een beetje door het dorpje gewandeld onderwijl kijkend naar de rook die uit de kraters van de vulkanen in de omgeving komen.

´s Avonds heerlijk gefondued (!) in ons hotelrestaurant, echt vervelend hier :-)

De volgende ochtend vroeg uit ons bed om naar de vulkanische baden te gaan. De baden liggen aan de voet van een waterval en is ´s ochtends om 5 uur al open, 9 uur schijnt het mudvol te zitten dus we deden een poging om er om half acht in te liggen. Er waren 3 baden, 1 van 22 graden (waar niemand in zat), eentje van een graad of 35 en dit was heerlijk en eentje van 48 graden, deze was best warm... Ook was het idee dat wanneer je van bad wisselde je dan onder het water van de waterval ging staan, dit was best koud, we zullen jullie dan ook de video´s met de ijselijke kreten onthouden.

Daarna hebben we mountaintbikes gehuurd om de weg naar Puyo af te fietsen. De weg gaat voornamelijk naar beneden en langs die route zijn grootste watervallen van Ecuador te zien. Op ieder mogelijk punt kan je stoppen en je fiets op een bus gooien terug naar Baños. De hele weg naar Puyo (naar het Amazone-gebied) is zo´n 60 kilometer maar de meesten stoppen op de helft bij Rio Verde waar de grote ´duivels´waterval te bezichtigen is.

Dus heerlijk gefietst door tunnels en langs ingestorte bergen waar door shovels de weg vrij werd gemaakt. Bij Rio Verde aangekomen een stuk gelopen naar een uitzichtpunt van de waterval, toen weer terug en geluncht. We wilden eigenlijk doorfietsen naar het volgende plaatsje maar mijn band bleek leeg te zijn. Dus toen maar naar beneden gelopen naar de voet van de waterval. Onderaan hing een touwbrug waar maximaal 5 mensen per keer op mochten... Alhoewel Marjolein duizend angsten uitstond hebben we toch voorzichtig de brug overgestoken en na ons kwam er vervolgens een Ecuadoriaans gezin met 10 man er overheen denderen... (noot Marjolein: die brug is echt al duuuuzend jaar oud, eng wiebelding waar sommige planken van ontbraken en er geen houvast was, brrrr) Geen spectaculaire foto´s dit keer want de brug hield het gewoon :-)

De volgende ochtend weer vroeg op want de vulkanische baden bevielen ons erg goed om de dag mee te beginnen. In het warme water uitkijkend op vulkanen en waterval. Alhoewel we een half uur eerder waren was het nog drukker dan de dag ervoor maar het was prima te doen. Toen ik een foto maakte van een Ecuadoriaans kind was de moeder erg kwaad, uiteindelijk kwam het er op neer dat ze ook de foto wilde hebben, nog een foto van het hele gezin hoefde dan weer niet. Uiteindelijk kregen we het adres en zal ik de foto opsturen (het is niet eens zo´n geweldige foto maar de meeste fotogenieke Ecuadorianen lijken maar niet op de foto te willen, ze draaien allemaal hun gezicht weg of kijken boos).

Dezelfde dag nog met de bus naar Quito, de hoofdstad, gegaan. Daar aangekomen een taxi aangehouden en de tassen achterin gegooid. Toen Marjolein haar Footprint (Travelguide en reisbijbel) wilde pakken bleek dat ze haar boek in de bus had laten liggen... Toch maar in de taxi gestapt richting het hostel. Maar zo´n boek kwijtraken met alle aantekeningen, adressen etc, waar je iedere dag in zit te bladeren is toch wel heel erg balen. Halverwege toch maar besloten om de taxi om te laten keren naar het busstation om een zoekpoging te wagen... Marjolein rende naar de busrustplaats en trotseerde een aantal bewakers met ´libro perdido´, ´el autobus con roga y blanco´ maar ja daar waren er heel boel van. ´Cual numero?´, tja, wie let daar nou op. Echter de eerste bus leek erop en de chauffeur en bijrijder bleken de onze te zijn en het boek lag op de plank boven ons hoofd... Dus wat ik nooit had gedacht bleek toch het boek weer teruggevonden!

Nu alsnog een taxi gepakt, nu wat relaxter naar een hostel. Daarna naar de biking dutchman voor een mountainbike tocht vanaf de Cotopaxi.

´s Avonds wat gedronken in het nieuwe centrum van Quito, wat een verschil met de rest van het land, hippe trendy mensen, weinig verschil met enig andere grote wereldstad.

De volgende ochtend vroeg op, het restaurant bleek niet zo 24-uur open als op de deur stond want voor ontbijt moesten we nog een half uur wachten. Snel ergens anders ontbeten en gewacht op de bus. Met 8 personen gingen we van de vulkaan af fietsen. We werden tot 4500 meter gebracht en daar was het best koud (bijna sneeuw) en toen naar beneden fietsen, met een hoop remmen en sturen kwamen we uiteindelijk beneden. Een goede lunch en een hele mooie tocht van 4 uur fietsen!

Vanochtend nog even met de teleferiQo (skilift, kabelbaan) naar 4100 meter naar de rand van de stad voor een schitterend uitzicht over Quito wat een langwerpige stad is (4x47km). Helaas de vulkanen in de wolken.

Vanmiddag de bus gepakt naar Otovalo waar we nu zijn, zaterdag is hier de grootste markt van Ecuador en kunnen we dus wat souvenirs inslaan!

Iedereen, bedankt voor het meelezen en voor jullie reacties, hartstikke leuk!

Groetjes Martijn en Marjolein (en Mol)