Vilca- en Riobamba plus Ingapirca tussendoor

Hola allemaal!

Waar waren we ook alweer gebleven...? Dit jaar is internet een stuk lastiger omdat alles al rond 21u gesloten is. Vandaar zo weinig berichten. Maar weer terug, we zijn inmiddels in Riobamba maar daarvoor nog even dit:

Vanuit Cuenca zijn we met de bus naar Loja gegaan. Een behoorlijk lange rit met prachtige uitzichten, heeeel veel mensen in één bus, loeiharde k*tmuziek en/of vecht-, schietfilms en natuurlijk de niet te versmaden lijfluchten van de prachtige mensen hier. Mijn neus werkt helaas te goed voor de zurige luchten om mij heen :-)
Martijn nam nog een heel schattig jochie op schoot, misschien net 3 jaar oud, die omviel van de slaap. Pa was blij en bedankte ons hartelijk. Achgut.
Vanuit Loja door met een kleiner busje naar Vilcabamba, dé plaats waar de mensen heel oud worden. Ik verwachte te struikelen over de bejaarden maar heb er slechts een paar gezien. Vilcabamba is al bijna bij de grens van Peru, we kwamen dan ook veel mensen tegen die onderweg waren naar Peru. Voor ons is Vilcabamba echter het meest zuidelijke plaatsje in Ecuador, hierna gaan we weer richting het Noorden.

In de bus nog Helen en Andries ontmoet, gezellig stel waarbij we in hetzelfde hostel zaten.

In Vilcabamba hebben we twee dagen gewandeld (ja, echtwaar geheel vrijwillig). De ene dag behoorlijk klauteren de andere dag met een gids door Park Podocarpus, Orlando Falco. De man was 57 jaar en zijn auto ook, geweldig. Hij was zeer gepassioneerd over de natuur en maakte een geweldige route door rivier en woud mogelijk gewapend met zijn kapmes. We waren weer erg blij met onze kaplaarzen.
Vanaf de ijstijd tot nu werden we bijgepraat en dat is toch wat hoor. Wat een ellendelingen zijn mensen. Ook liet hij graven zien waar nog originele attributen toe behoorden, bijzonder.

Na Vilcabamba zijn we dezelfde route terug-gebust. Vanaf Cuenca door naar Ingapirca waar we zowat in de ruíne konden overnachten. Alleen KOUD daar...! Het is daar altijd tussen de 8 en 10 graden, daar kan ik niet blij van worden en Martijn al helemaal niet. ´s Avonds een knapperend haardvuur en heerlijk eten.

Het eten hier, dat is ook een hoofdstuk apart. Veel linzen en maïs plus rijst en lever. Neuh, bedankt... Ik lust veel maar hier is het gewoon niet lekker.Ik val dan ook helaas niet af aangezien het vaak pizza of hamburger is.

Ingapirca hebben we zo´n uur of 2.5 gezien en doorgebust naar Alausi. Ditmaal Shrek III, hoe aardig! Al snel hadden we eenhostel en besloten we naar het TREINstation te gaan. De man opende net het loket en wij vroegen naar de tickets voor de Duivelsneusrit. De man antwoordde verbaasd dat de treinkaartjes voor zondag morgen in de verkoop gingen en niet vandaag. Hoezo, het was toch donderdag?? Bleek dus dat we een dag achterliepen. Slik. Buiten balend op het terras riep een man vanaf een treintje dat hij naar Riobamba vertrok. Wij gevraagd of hij 10 minuten kon wachten en dat deed hij. Terug gerend naar het hostel, geld terug gekregen en met rugzakken gerend naar het treintje. Intens gelukkig zaten we met z´n 2 in het wagonnetje. De trein startte en zo´n privé rit was natuurlijk ook teveel van het goede want... Na een kwartier stopte de trein wegens oververhitting van de motor en ging deze achteruitrijdend weer terug naar Alausi. Stevig balend stonden we een half uur later op de bus te wachten naar Riobamba. En die kwam maar niet. Na bijna een uur stopte er een auto om een jongen die ook stond te wachten mee te nemen. Hij was bereid ons mee te nemen. Heerlijk in een auto ipv die vieze stinkbus. Wat een luxe! Een uur later arriveerden we in Riobamba waar we nu in een heel leuk klein familie hotelletje zitten. We hebben 4 bedden en een keuken tot onze beschikking.

Vandaag hebben we een keertje uitgeslapen, wel tot half 9, haha. Daarna naar de markten gegaan die echt geweldig zijn en ook heel kleurrijk. De eerste markt was een dierenmarkt en ditmaal levende. Koe, schaap, varken en lama kwamen voorbij. Een lama heb je al voor 60 dollar, maarja wat moet je ermee?

Het terrein aflopend via een wat rustigere route leek ons een goed plan. Slik, kwamen we bij het slachtgebeuren terecht. Losse koeiehoofden, apart gelegen poten en gevilde huiden. Wat geopende deuren verder zagen we de schapen en nieuwschierig als we zijn even naar binnen... Beheee en stil. Slik. Schapenvlees is al niet favoriet maar dit is heel sielg hoor.

Daarna maar naar de veilige markten gegaan met groente en fruit en wollen truien. Ik heb een mooi exemplaar gekocht, wel 10 euro.

Martijn en zijn baard zijn hier een hechte combi. Veel douches zijn electrisch wat betekent dat er een paar druppels minder koud water uit de douchekop komt. Dan is scheren lastig (en dat geloof ik zomaar). Dus vandaag heeft hij zich weer eens ouderwets laten scheren door een 80 jaar oude vakman. Hij kreeg een dubbele scheerbehandeling, ´massage´ met kans op electrocutie (het materiaal was even zo oud) en luchtje pus droogföhnen en talc na. Leuk zo´n man die ik herken :-)

Moegestruind naar een ieniemienie café en eindelijk eens heerlijk een broodje en koffie gedronken. Er bleek een wat oudere Hollander te zitten. Hij was al 10 maanden onderweg met zijn vriendin (pardon, partner) en ze blijven weg zolang ze gezond zijn of er geen zin meer in hebben. Daarnaast proberem ze alles per (eigen gehuurde) boot en zelf meegenomen moter en aanhanger te bereizen. Geweldig!

En nu zitten we in een internetcafé. Nog geen plannen voor de volgende dagen, eerst de Cotopaxi bewandelen en af fietsen of naar Baños. Dat weten jullie bij het volgende bericht!

Fijn weekend of werk ze allemaal!! :-)

Martijn, Marjolein en Mol