Van Ella naar Colombo

Na een overheerlijke curry als ontbijt en wederom een prachtige zonnige dag, zijn we in Ella de 'little Adam's peak' gaan wandelen. Deze heeft niets te maken met de ruim twee kilometer hoge berg waar Adam voet op aarde gezet zou hebben nadat hij het Paradijs uit werd gezet. Dit was een bescheiden wandeling door de theeplantages naar een mooi uitzicht op de omgeving en een waterval. We hadden mazzel want het was stralend weer en het zicht was fenomenaal. De reisboeken waarschuwden voor toppen in de wolken maar wij werden beloond :-)
Op de terugweg (300 treden telde Marjolein) een kralenketting gekocht, gemaakt van zaden uit een bepaalde boom en het snoer van de agaveplant. Het was een alleraardigstmannetje en hij had allerlei referenties van kopers over heel de wereld in schriftjes, op foto's en ansichtkaarten. Daarna nog een heerlijke lime-juice gedronken bij een tentje van een Tamil-familie waarvan de zoon ons op de juiste weg had geholpen op de heenweg. Deze wandeling werd afgesloten met een ayurvedische massage en behandeling, geen slechte dag zo. Na een keer of vier haren wassen was de olie zo goed als verdwenen uit Marjolein heur haar. Bij ons favoriete tentje een biertje gedronken uit theekopjes, net als in India. Drank wordt verkocht in speciale winkels waar het personeel en de drank veilig achter tralies staan.
In Ella sliepen we bij een familie in huis waar in de woonkamer ook plek was voor het nest van familie mus. Ook leerden we dat een begrafenis helemaal in het wit is en uit drie delen bestaat. Zo wordt er na een week en na drie maanden nog een bijeenkomst gehouden met veel eten en gezelligheid. Mooi hoor. We lieten het koelere heuvellandschap achter ons en vertrokken per lokale bus richting Yala national park, het bekendste national park met een goede kans op luipaarden. In de buurt van het park gekomen kwamen er al mannetjes de bus in om ons een hotel, safari's en alles wat maar te koop is te verkopen. De mannetjes waren voornamelijk erg vervelend. Bij een overstap werd het Martijn bij een bushalte allemaal te veel en gooide zijn fysieke voorkomen in de strijd. Al opstaande roepende "what's your problem" vond de 1 meter 32 zijnde 'tout' dit toch al te dreigend overkomen, deinsde geschrokken achteruit en droop af. We hebben er geen last meer van gehad.
Onze eerste voorkeur was om te verblijven in een eco-lodge bij een zij-ingang van het park. Op de website zag het er allemaal fantastisch uit, maar toen we begrepen dat de communicatie met de niet engels sprekende staf telefonisch met iemand in
Colombo moest, zagen we dit niet zitten. Aangezien ook de kok vakantie had moest al het eten en drinken wat we wilden hebben ook telefonisch via de mevrouw in Colombo besteld worden en dan ging de niet engels sprekende staf dit in het dorp 6 km verderop halen. Niet geheel optimaal naar ons idee, dus wederom de bus terug gepakt naar Tissa(mahara), het dichtstbijzijnde dorp bij de hoofdingang van Yala. Via de hoteleigenaar in Ella hadden we al iemand gesproken die een safarikantoor had. Via een vriendelijke jongen in de bus kwamen we bij het kantoor aan, deze was dicht, en wederom werden we omgeven door mannetjes die van alles te vertellen hadden. Snappen ze dan echt niet dat ze zo irritant zijn dat ze toeristen wegjagen? Nouja, nee dus.
Na een sms kwam de eigenaar gelukkig snel en kregen we alle uitleg, kregen we de chauffeur die we zouden krijgen en de jeep te zien. Onze spullen bij een guesthouse in de buurt gestald en nog even een rondje langs de 2300 jaar oude tempel en andere heilige gebouwen voordat we weer heerlijk hebben gegeten in een restaurantje die als decoratie plastic stoeltjes en TL-lampen had, zoals de meeste restaurantjes die meestal heerlijk eten weten klaar te maken. Lekker vroeg naar bed.

De volgende ochtend was het weer vroeg opstaan maar om 5 uur stonden we klaar en kwam ook de chauffeur aanrijden. En na een tussenstop voor een theetje waren we vroeg in het park, de chauffeur vond het niet nodig om een (meestal overbodige) guide van het park erbij te nemen dus waren we met zijn 3'en in de jeep. Wel enigszins genant en decadent wanneer we soms jeeps zien met wel 20 Sri Lankanen. Dit keer een chauffeur die ons wel veel liet zien, zijn motor uitzette als de auto stil stond, geen pauze van vier uur wilde en echt zijn best deed. Chulla was een pareltje!
Nog geen vijf minuten in het park en we zagen al een grote mannetjes olifant. Ook een heel moeilijk te spotten lippenbeer gezien (samen met heel veel andere jeeps, dus de beer raakte enigszins in paniek, sielg). Daarnaast midden op de dag een jonge luipaard, die er helaas snel vandoor ging, in totaal wel 20 olifanten, herten, neushoornvogels, ijsvogels, pelikanen, wilde zwijnen, krokodillen etc etc. Erg leuke dag. We hadden graag nog een luipaard gezien die we wat langer hadden kunnen bewonderen en goed op de foto hadden kunnen zetten, we weten het, we zijn verwend. Die avond na een heerlijke curry en een welverdiend biertje vroeg in slaap gevallen.

De volgende dag de ochtend ontspannen begonnen met een onbijtje van een soort broodjes en samosas. Je krijgt een schaal vol broodjes, gebakjes en andere lekkernijen, je eet waar je trek in hebt en dat wordt dan afgerekend. De tassen weer ingepakt en de bus genomen naar Weligama, een badplaats en tevens de streek die bekend staat om de paalvissers, die op de voorkant van onze twee reisgidsen staan. Een hotel uitgezocht met zeezicht. Een mooie kamer, dat het laagseizoen is merken we goed. We waren de enige gasten, en de week ervoor was er helemaal niemand. Wel kwamen er daggasten langs die kwamen surfen. Die middag gingen we met de tuctuc naar de paalvissers, maar behalve lege palen waren er geen vissers te bekennen. De vissers vissen met een hengel naar sardines en kleine makrelen, en dit is de enige streek waar dit op deze manier gebeurd. De vissers staan er alleen als het getijde goed is en als er dan vissen zijn. Ze verdienen 3 rupee per vis (10 rupee is 7 eurocent).
Een visser wilde wel voor geld op de paal gaan zitten maarja, dat is het dan ook weer niet. Mogen maar een poging wagen. Op de terugwandeling langs de boulevard liepen we nog langs een klein eilandje met een villa erop, die voor slechts 2000 dollar per nacht te huren is. Het eilandje heeft zelfs een natuurlijke bron, zwembad en natuurlijk een kok. Vijf slaapkamers dus een groep vormen en holadiejee genieten! Vanaf de landkant zag het er mooi uit maar het was toch iets boven ons budget ;-) Terug bij onze accommodatie genoten met een biertje met uitzicht over de Indische oceaan kwamen we aan de praat met de surfleraar Indee. Toen hij hoorde dat we de theefabriek gemist hadden omdat deze dicht was vertelde hij dat in de buurt een theefabriek zit die witte thee maakt die geplukt wordt met handschoenen en met een gouden schaar wordt geknipt, Queen Elisabeth is vaste klant. Dat klonk goed, hij stelde voor om een tuctuc tour te maken.

De volgende dag de tour gestart met de paalvissers maar we bleken nu weer iets te laat, er stonden er toch nog drie. Leuk om te zien. Markante hoofden ook van die vissers. Vervolgens verder naar een schilpaddenopvangcentrum waarbij de eieren gekocht worden van vissers (tegen een hogere prijs dan die ze op de markt krijgen om te worden opgegeten). De eieren worden soort van uitgebroed en 80% wordt dan weer uitgezet, de rest blijft tot ze wat groter zijn in het opvangcentrum in een bassin en hebben een betere kans op overleven. Daarna langs een kruidentuin, theeplantage en fabriek, tempel, batikatelier en een fabriek waar van kokosnotenschillen touw werd gemaakt. Erg leuk om allemaal te zien. Terug bij het hotel met dezelfde tuctuc naar het volgende stranddorp Unawatune gereden, vlakbij Galle waar we het Nederlandse fort willen gaan bezichtigen. Dit keer zitten we
in een erg mooie kamer met uitzicht op zee en de beste douche tot nu toe in Sri Lanka.

Die ochtend begon Martijn met een duik, waarom het geen duikseizoen was werd duidelijk toen bleek dat het zicht onder water wel erg beperkt was. Hij was de enige dus samen met de duikinstructeur maar hij heeft toch wel een aardige duik gemaakt. Niet zo heel veel gezien maar wel een hele mooie tijgerschelp 'gevonden'. Vanaf december is het zicht hier wel 30 meter en is het hier een stuk drukker. Daarna de bus gepakt naar Galle en na de lunch het fort bezocht. Op de weg er naar toe nog een paar keer aangesproken door mannetjes die beweerden dat het lunchtijd was en het fort niet te bezichtigen zou zijn, maar we waren van te voren al gewaarschuwd. Het nederlandse fort heeft tijdens de Tsunami de hele oude binnenstad goed beschermd en is er ongeschonden vanaf gekomen. Als eerste een hervormde kerk bezocht, behalve de buitentemperatuur leek het wel Nederland.

Marjolein ontdekte al snel een grafsteen van ene meneer Brasser, verre familie? Als we thuis komen zullen we Jan Douwe Kroeske een brief sturen of hij het een en ander kan napluizen. Na een mooi maritiem archeologisch museum en een privéverzameling met allerlei voorwerpen bezocht te hebben, zijn we Verder door de straatjes gelopen. Het leek niet meer op Sri Lanka, behalve dan de aap die zich over de stroomdraden heen en weer slingerde. Na een biertje in een mok (vanwege geen drankvergunning) en chocoladecake weer de bus terug naar Unawatana gepakt.

Na Unawatuna de volgende dag weer de bus in, dit keer als bestemming Bentota, dit plaatsje staat bekend om zijn stranden. Het eerste hotel was nogal overpriced, toen maar gaan lopen naar een volgende die dichtbij op de kaart leek, leek dus :-)

Uiteindelijk aangekomen bij een guesthouse van een alleraardigste oude dame maar wel heel heel heel erg onder onze westerse standaarden. Toen maar een tuctuc geregeld naar een hotel in een volgend dorp aan de overkant van de rivier, uitzicht over de rivier en verder een leuk hotel met een leuke tuin. Ook de ratten die over de balken van de plafond wandelen vonden dit blijkbaar een leuk hotel :-) Dat we aan de rivier zaten merkte Marjolein al snel, de muggen hadden haar weer zeer snel gevonden.

De volgende ochtend heeft Martijn weer een uitgebreide knip, scheer en massagebeurt gekregen bij de lokale kapper. Daarna de broer, vrouw en dochter en een neef ontmoet van de barman uit de Malediven, alleen de broer sprak goed engels en de rest was in verlegenheid gebracht door de foto van de barman en de kleine kadootjes die we hadden gekocht. Ze wilden ons gelijk uitnodigen voor een lunch op zondagmiddag, helaas zitten we dan alweer in het vliegtuig richting huis. De barman belde nog even vanaf de Malediven, leuk hoor.

Daarna gelijk de bus in richting de hoofdstad Colombo. In het zuiden van de stad uitgestapt en richting een guesthouse gelopen waarvan we de dochter en haar man een dag eerder in de bus waren tegengekomen. In eerste instantie zeiden ze dat ze geen plek hadden maar toen we duidelijk maakten dat we hun dochter hadden ontmoet mochten we toch blijven. Weer een fijne kamer met een warme douche en airco. Daarna bij het strand een lunch bij een Indiaas restaurant en toen naar Galle Face hotel, een hotel van 130 jaar oud, prachtig. Het is een erg mooi en oud hotel, die met 127 usd voor een standaard kamer nog wel mee viel.

De laatste dag hebben we besteed met een bazaar bezoeken waar alles en nog wat te koop was en wat winkels bezoeken. In de hitte hadden we eigenlijk ook geen zin meer om te verbranden aan het strand.

Het was weer een geslaagde en gevarieerde reis, gestart op de prachtige Malediven waar we energie hebben opgedaan om door te reizen. De Sri Lankanen zijn erg vriendelijk, heel behulpzaam en erg eerlijk. Het reizen is makkelijk, de afstanden zijn kort, de guesthouses schoon en het voedsel blijft lekker. We raden Sri Lanka aan!!

Over een paar uurtjes slapen worden we opgehaald door een taxi die ons naar het vliegveld brengt. Om half tien vliegen we weg en komen dan zondagavond om 8 uur aan op Brussel. Dus ws. zijn we al thuis als jullie dit lezen. Enne, reacties blijven leuk ;-)
Tot de volgende reis!

Liefs,
Marjolein, Martijn en Mol