Van de culturele driehoek naar de theeplantages

Ayubowan!

Nadat we vorige week dinsdag het regenachtige Male hebben verlaten kwamen we na een korte vlucht met een Sri Lankaanse vliegmaatschappij aan in Colombo. We werden opgehaald door mensen van het guesthouse 'Serendib' in Negombo, een kustplaatsje iets boven de hoofdstad. Een engelse dame op leeftijd met haar Sri Lankaanse vriend runden het guesthouse, ruime mooie kamers. We werden onthaald met een kop thee en na even te hebben opgefrist hebben we met de eigenaren en nog een frans stel gin-cranberrysap gedronken, gezellig en lekker.

De volgende ochtend kregen we een bizar uitgebreid doch continental breakfast, voor de volgende ochtend spraken we onze voorkeur uit voor een Sri Lankaans ontbijt. De rest van de dag zijn we Negombo te voet gaan verkennen, langs de door nederlanders aangelegde kanalen en het fort wat momenteel als gevangenis dienst doet. Langs de vismarkt en de gewone markt, waar we nog steeds groenten zagen liggen die we niet herkenden. Ook praktische zaken zoals geld gehaald en langs het station om te kijken voor treintijden en kaartjes. Marjolein heeft stof gekocht en naar een kleermaakster gebracht om een sarong te maken. Handig voor al de te bezoeken tempels, die zonder schoenen en hoofddeksel betreden dienen te worden maar met lange broek/rok en bedekte schouders. Die avond weer heerlijk gegeten met onze voetjes in het zand.

De volgende ochtend een mega uitgebreid Sri Lankaans ontbijt, met roti's, curry's en een soort groene maar zeer gezonde bouillon. Erg lekker allemaal, op de gezonde groene soep na dan. We kegen het bij lange na niet op maar de bediening at gelukkig de rest op. Na ontbijt de stad in om de rok op te halen en wat eten voor onderweg. We wilden eerste klas kaartjes maar zowel de 1e als 2e klas was uitverkocht en er waren alleen maar 3e klas kaartjes, we vreesden Indiase toestanden maar dat viel heel erg mee. Nouja Marjolein deelde ongewild een bodycheck uit met haar backpack waardoor we zitplaatsen hadden ;-)
Om twee uur vetrok de trein via de hoofdstad Colombo naar Anuradhapura, de eerste World Heritage Site die we zouden bezoeken. Het guest house waar we verbleven was een beetje afgelegen (en overpriced vonden we achteraf) maar het waren op zich prima kamers met voor de deur stoeltjes en een tafeltje waar we de meegenomen rijst met kip en ei verpakt in bananenblad opaten terwijl de kikkers en eekhoorntjes voorbij kwamen.

Vrijdag op de fiets gesprongen om naar de oude stad te fietsen, eerst een cirkelticket gekocht die twee weken geldig is en voor heel veel world heritage en andere monumenten geldig is. Als eerste een stupa bezocht die met 72 meter hoogte, op twee van de piramides van Gizeh na, de grootste ter wereld is. Daarna verder gefietst (op de uiteraard veel te kleine maar verder prima fietsjes) naar de oude stad waar nog vele andere stupa's en grote en mooie boedha beelden. Ondertussen won Martijn de in India begonnen wedstrijd 'wie ziet er als eerste een aap'. Vele apen struinden door de ruïnes, verschillende soorten, ze kregen regelmatig apekop naar zich toegeslingerd door ons. Nadeel van al deze heilige plaatsen bezoeken is dat je je schoenen uit moet doen, en aangezien de hete zon heel de dag op de stenen schijnt, branden je voeten ter plekke weg. Het was van schaduwplek naar schaduwplek springen. De Srilankanen lijken nergens last van te hebben, niet veel mensen dragen schoenen of slippers. De volgende keer maar sokken meenemen.
Na een dagje al deze mooie dingen gezien te hebben maar weer teruggefietst, in het schemerdonker... Maar hoe precies terug naar het guest house, deze straat of toch de volgende, oeps! Gelukkig wilde een vriendelijke tuc-tuc chauffeur die net klaar was ons helpen met de fiets. Fijn!
Eenmaal bij het guest house met een chauffeur besproken dat we de dag erna graag naar Wilpattu wilden, het grootste national park van Sri Lanka wat heel lang gesloten is geweest omdat de Tamil Tijgers, helaas geen Bengaalse, het gebied in beslag hielden. Een eental jaar geleden zijn er nog een aantal mensen omgekomen omdat ze op een landmijn reden, dat houdt het toch "spannend".

Om vier uur opstaan blijft vroeg, en na een wilde tocht met de Jeep naar het park waar we tegen zessen waren. Ondanks dat we veertig keer meer entreegeld betalen dan een local kregen we een gids die nauwelijks engels sprak. (een luipaard of olifant, wij hoorden geen verschil qua uitspraak) Jammer, zo mis je de uitleg die zo'n dag zo leuk kan maken. Ook wilden ze van 11 tot 15 pauze, dat vonden wij een beetje lang. Uiteindelijk was het een mooi park en hebben we krokodillen, waterbuffels, grote monitor lizzards, pauwen, grote uilen, grote eekhoorns, storks, wilde zwijnen, een jakhals, twee soorten herten, ijsvogels, bee-eaters maar niet de gehoopte beren, luipaarden of olifanten maar misschien zijn we verwend. En het bekendste park hebben we nog tegoed, dus nog een kans! Toen we terug bij het guest house waren stond het avondeten voor ons klaar, de andere bezoekers waren Australiërs die wegenbouwkundig ingenieurs waren en hier al jarenlang af en toe een aantal weken of langer werkten. We vroegen of ze wat beter hun best gingen doen op de wegen... ze konden ons in ieder geval goede tips geven over wat mooi was te bezoeken.

Zaterdagochtend de bus gepakt naar Dambulla, de volgende world heritage site. Bij aankomst hadden we file. File?! Het bleek een 'optocht' vanuit een hindoe feest. Bizar, mannen met haken door hun rugvel, armen, benen, bovenlijf met daaraan touwen. Iemand die de touwen vasthield erachter of erger nog, hangend en schommelend aan hun eigen vel aan een palmboom rijdend op een truck. Ze keken niet heel blij maar er was geen bloed te zien. Met daaromheen uitzinnige mensen roepend en schreeuwend. We baalden dat we geen foto's konden maken (reis deformatie?) maar we hadden geluk. Nadat de bus de optocht had ingehaald werden we afgezet en konden we snel de camera pakken. Dus bekijk de foto's maar wees gewaarschuwd...
Dit keer sliepen we in een wat chiquer hotel met zwembad. Dezelfde middag naar de rotstempels gewandeld, wederom grote, oude en erg mooie fresco's en boedha beelden. Was nog een hele klim maar een goede oefening voor een dag later. Diezelfde avond gegeten in het Bake House, zeer goedkoop, erg lekker (we kunnen elke dag meer pepers aan) en erg vriendelijke bediening, stampvol met locals. Megaborden waar wij maar een beetje van konden eten, de locals die veelal met hun rechterhand eten zonder bestek zoals ook in India, eten de megaporties binnen no-time op, misschien eten ze maar een keer per week ofzo? Zulke kleine tengere mensjes die zoveel eten weg stouwen, raar hoor.

De volgende dag weer vroeg op pad, weer twee world heritage sites stonden op het programma, Sigiriya en Polonaruwa, de de bus in zonder bagage, dat gaat beter dan met. Sigirya is een paleis gebouwd op een rots, een wrede koning had de plek afgepakt van de moniken en ging er zelf wonen, de soldaten werden zo gestationeerd dat wanneer ze niet goed opletten ze naar beneden vielen. Een hele klim, en halverwege nog langs 1500 jaar oude fresco's en daarbij graffiti uit 700/900 na Christus. Bovenop de rots de ruines en baden van het paleis en een schitterend uitzicht. Daarna met de bus naar Polonnaruwa met nog veel meer archeologische bouwwerken. Het eerste is in de stijl van Cambodja's Ankhor Watt, weer stupa's en een liggende boedha van 14 meter en een zittende van 7 meter allemaal uitgehakt uit 1 rots graniet. En heel veel apen weer :-)

Inmiddels aangekomen in Kandy, na een hobbelige en toeterende busrit. Onderweg nog lekkere samosa's op, nouja, het eten is hier veel te lekker. Nadat we bij de VVV een plattegrond hadden gehaald besloten we door te gaan naar de Heilige tand tempel waar een ritueel te zien is om half 7. Binnenkomend met loeiharde trommelslag en niet te harden 'slangenbezweer'muziek snapten we niet dat we een verdieping hoger moesten zijn. Daar was een klein luikje wat open en dicht ging waar een enorme vaas stond die behangen was met gouden kettingen. Daarin wordt de tandrelikwie van boedda bewaard. Veel pelgrims die allemaal in het wit gekleed gaan brengen offers. Heerlijk ruikende lotusbloemen in de mooiste vormen gedrapeerd. 's Avonds getracht een biertje te pakken in deze tweede grootste stad van Sri Lanka die op 500 meter hoogte ligt. Maar geen sterveling te bekennen, een nachtleven is er niet, ook niet in Kandy.
Wat vroeger dan gepland werden we gewekt door een enorme pokkeherrie. Nouja, dat mag niet gezegd worden, het ging namelijk om het chanten (murmelen) van monniken wat loeihard door luidsprekers door de stad schalt.
Het is in Kandy iets koeler dan de 36 graden die we eerder hadden, daar is Marjolein weer erg blij mee. We hadden nu weer een goedkoper hotelletje, midden in de stad en mooie kamers maar helaas voor Martijn geen warme douche... Dus met veel puffen en gesmoorde kreten toch douchen en op naar de olifanten opvang. We hebben gemengde gevoelens vooraf, en die zijn er achteraf nog steeds. Het is dubbel, enerzijds betalen we door de entree prijs mee aan de opvang van de olifanten. Zo is er 1 met maar 3 poten omdat deze op een landmijn is gaan staan en is er 1 met maar 1 oor. Anderzijds worden ze geëxploiteerd; voor geld kan je kleinere olifanten flesvoeding geven of mag je naast een olifant op de foto. Daar komt dan wel een haak met speer aan te pas. De olifanten zijn als de dood voor dat ding en stuiven weg als 'ie eraan komt. Sneu. Het vreemde is ook dat er op die route toch veel van dit soort gelegenheden zijn, kortom vreemde gevoelens bij het zien van deze machtig mooie beesten.

Gemakshalve in het hotelletje gedineerd en toch nog een biertje kunnen drinken, waar wel 7 andere mensen in de pub zaten. Kaartje gelegd, daarna de tassen gepakt en de wekker weer vroeg gezet.
Want de trein naar Ella moest worden gehaald en je kan vantevoren geen kaarten kopen voor de 2e en 3e klasse. De eerste is al weken tevoren uitverkocht dus dan maar vroeg. En we kregen gelukkig kaarten voor de tweede klas, er was alleen geen plek te bekennen dus we hebben de grote rugzakken op elkaar gestapeld en zijn daarop gaan zitten. Daar was de train secrity minder blij mee en wel een keer of 6 werd ons verzocht te vertrekken maar nee, we zaten prima en wilden niet gaan staan in de 3e klas. Na een uur of drie was er wel plek en jee, wat een mooie omgeving! Prachtige steile bergen bezaaid met keurige rijen theestruiken, hoe die ooit geplukt kunnen worden, brrr... De rit duurde al met al ruim zes uur en daarna arriveerden we in Ella. Het guesthouse wat we wilden was vol maar de buurvrouw had wel plek en aangezien het hoosde besloten we de kamer maar te nemen. Met warm water!

En nu lekker aan het ontbijt in het zonnetje, daarna een wandeling door de theevelden.

Liefs,
Martijn, Marjolein en Mol

PS. bedankt voor de reacties op het eerste bericht die vinden we erg leuk om te lezen!!